ສະຫະປະຊາຊາດໃນ ສປປ ລາວ

ເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ (ປພຍ) ແມ່ນແຜນປະຕິບັດງານຂອງໂລກ ເພື່ອລຶບລ້າງຄວາມທຸກຍາກ, ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ພູມອາກາດຂອງໂລກ ແລະ ຮັບປະກັນວ່າ ປະຊາຊົນທຸກຄົນ ຢູ່ທຸກສະຖານທີ່ ມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ແລະ ຄວາມຮັ່ງມີ. ໃນປີ 2016 ລັດຖະບານແຫ່ງ ສປປ ລາວ ໄດ້ລິເລີ່ມຈັດຕັ້ງປະຕິບັດເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງແຫ່ງຊາດ ທີ 18 ກ່ຽວກັບ ‘ຊີວິດທີ່ປອດໄພຈາກລະເບີດບໍ່ທັນແຕກ’ ຢ່າງເປັນທາງການ ໂດຍການເຂົ້າຮ່ວມຂອງທ່ານ ບັນ ຄີ-ມູນ, ເລຂາທິການໃຫຍ່ອົງການສະຫະປະຊາຊາດ. ເນື່ອງວ່າ ບັນຫາລະເບີດບໍ່ທັນແຕກ ເປັນບັນຫາໜຶ່ງ ທີ່ພົວພັນກັບວຽກງານພັດທະນາແຫ່ງຊາດໃນຫຼາຍຂະແໜງການ, ເພາະສະນັ້ນໝາກຜົນຂອງເປົ້າໝາຍທີ 18 ຂອງ ສປປ ລາວ ຈະໄດ້ປະກອບສ່ວນຕໍ່ກັບຜົນໄດ້ຮັບຂອງ ປພຍ ອື່ນໆ. ໃນແຜນທີ່ປະຈຸບັນ, ບາງກິດຈະກຳໃນນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນແມ່ນກິດຈະ ກຳທີ່ດຳເນີນໃນທົ່ວປະເທດ.

ຮຽນຮູ້ເພີ່ມຕື່ມ

ເລື່ອງ

13 ພຶດສະພາ 2021

ການຮັບປະກັນໃຫ້ປະຊາກອນຜູ້ມີຄວາມສ່ຽງສາມາດເຂົ້າເຖິງການປິ່ນປົວທີ່ຈຳເປັນໄດ້ໃນໄລຍະເກີດການແຜ່ລະບາດຂອງ ພະຍາດໂຄວິດ-19

ໂດຍໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນຈາກ ກອງທຶນຮ່ວມຫຼາຍພາກສ່ວນເພື່ອຕອບໂຕ້ ແລະ ຟື້ນຟູຄືນຈາກ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ຂອງ ສປຊ, ການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານວິຊາການທີ່ນຳພາໂດຍ ອົງການ UNFPA ແລະ UNAIDS, ແລະ UNICEF ໃນການສົ່ງເສີມບໍລິການສຸຂະພາບທີ່ຈຳເປັນໃນໄລຍະເກີດການແຜ່ລະບາດຂອງ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ໄດ້ກາຍເປັນອົງປະກອບທີ່ສຳຄັນໃຫ້ແກ່ການຕອບໂຕ້ພະຍາດຂອງ ສປປ ລາວ. ໜຶ່ງໃນອົງປະກອບຕົ້ນຕໍແມ່ນການທົດລອງນຳສະເໜີຄວາມອາດສາມາດດ້ານການປິ່ນປົວທາງໄກໃນລະດັບທ້ອງຖິ່ນ, ຊ່ວຍໃຫ້ປະຊາຊົນທຸກຄົນສາມາດເຂົ້າເຖິງການປິ່ນປົວທີ່ມີຄວາມຍືດຍຸ່ນ ແລະ ຕອບສະໜອງໄດ້ຕໍ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງຜູ້ທີ່ຕ້ອງໄດ້ແຍກປ່ຽວ ຫຼື ບ່ອນທີ່ຕ້ອງການຈຳກັດການບໍລິການແບບໂຕຕໍ່ໂຕ. ການທົດລອງດັ່ງກ່າວຖືກອອກແບບມາເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ແມ່ທີຖືພາ ແລະ ແມ່ທີ່ກຳລັງໃຫ້ນົມລູກສາມາດເຂົ້າເຖິງການບໍລິການ ແລະ ຂໍ້ມູນຂ່າວສານດ້ານສຸຂະພາບ, ທັງຍັງຮັບປະກັນໃຫ້ຜູ້ປ່ວຍ HIV ສາມາດເຂົ້າເຖິງຢາທີ່ຊ່ວຍຮັກສາຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຂໍ້ມູນດ້ານການປິ່ນປົວໄດ້ນຳອີກ. ຜູ້ສະໜອງບໍລິການສຸຂະພາບໃນ 3 ເມືອງທີ່ຖືກຄັດເລືອກຂອງ ແຂວງຫຼວງພະບາງ ແມ່ນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນ ແລະ ການຝຶກອົບຮົມດ້ານວິຊາການ ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ສະຖານທີ່ປິ່ນປົວແຕ່ລະບ່ອນມີຂີດຄວາມສາມາດໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການປ້ອງກັນ ແລະ ຄວບຄຸມການຕິດເຊື້ອທີ່ຈຳເປັນ, ການແຍກປ່ຽວຜູ້ປ່ວຍ ແລະ ການຄັດກອງຄວາມສ່ຽງ. ຍັງມີການສະໜອງຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອເພີ່ມເຕີມດ້ານການປະເມີນຄວາມສ່ຽງ ເພື່ອກຳນົດຄວາມເປັນໄປໄດ້ໃນການຫັນປ່ຽນຈາກການສະໜອງບໍລິການສຸຂະພາບກ່ອນ ແລະ ຫຼັງເກີດໃນຮູບແບບນັດເວລາລ່ວງໜ້າ ມາເປັນວິທີການສື່ສານທາງໄກແທນ, ທີ່ລວມມີການໃຫ້ຄຳປຶກສາ ແລະ ສົນທະນາທາງໄກ. ເພື່ອໃຫ້ສາມາດສະໜອງການບໍລິການດັ່ງກ່າວໃນ 3 ເມືອງຂອງ ແຂວງຫຼວງພະບາງ ໄດ້ນັ້ນ, ພວກເຂົາຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ມີຂໍ້ມູນທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບຈຳນວນຂອງແມ່ຍິງຖືພາໃນພື້ນທີ່ ແລະ ພັດທະນາເຄື່ອງມື ແລະ ການຝຶກອົບຮົມທີ່ເໝາະສົມຂຶ້ນ ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ສາມາດສົ່ງຕໍ່ຂໍ້ມູນດ້ານສຸຂະພາບ ແລະ ຫຼັກປະຕິບັດທີ່ສະໜັບສະໜຸນດ້ານຈິດຕະສັງຄົມ ຜ່ານທາງໂທລະສັບໄດ້. ການສະໜອງການສະໜັບສະໜຸນດ້ານຈິດຕະສັງຄົມໃຫ້ແກ່ແມ່ຍິງ ໂດຍຜ່ານສາຍດ່ວນແຫ່ງຊາດ ໂດຍຮ່ວມມືກັບ ສູນກາງສະຫະພັນແມ່ຍິງລາວ, ສູນກາງຊາວໜຸ່ມ ແລະ, ສູນໄວໜຸ່ມນະຄອນຫຼວງ ຍັງຄົງສືບຕໍ່ປະຕິບັດຢ່າງມີປະສິດທິພາບ. ທ່ານນາງ ແຂກກໍ ໄຊຍະເດດ, ຫົວໜ້າສຸກສາລາຜາເກັ່ງ, ເມືອງພູຄູນ, ແຂວງຫຼວງພະບາງ, ໄດ້ກ່າວວ່າ: “ພວກເຮົາໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ໃໝ່ຜ່ານການຝຶກອົບຮົມ ທັງຍັງໄດ້ຮັບເຄື່ອງມື ແລະ ອຸປະກອນທີ່ຈຳເປັນຕ່າງໆ, ເຊັ່ນ: ນ້ຳຢາລ້າງມື, ອຸປະກອນຂ້າເຊື້ອ ແລະ ເຄື່ອງມືສື່ສານ ທີ່ລວມມີໂທລະໂຂ່ງ ແລະ ໂທລະສັບມືຖື ເພື່ອຕິດຕາມວຽກງານສູຂະພາບແມ່ ແລະ ເດັກ. ພາຍຫຼັງການຝຶກອົບຮົມ, ພວກເຮົາໄດ້ປະຕິບັດການເວັ້ນໄລຍະຫ່າງທາງສັງຄົມ ແລະ ຈັດຕັ້ງຈຸດຄັດກອງ ແລະ ອ່າງລ້າງມືຢູ່ໃນສູນຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຮົາຍັງໄດ້ສືບຕໍ່ປະຕິບັດວຽກງານປ້ອງກັນ ແລະ ຄວບຄຸມການຕິດເຊື້ອ ທັງຍັງຊຸກຍູ້ໃຫ້ຜູ້ມາໃຊ້ບໍລິການຢູ່ສູນລ້າງມືໃຫ້ສະອາດ.” ເຕັກໂນໂລຊີດັ່ງກ່າວຊ່ວຍໃຫ້ທຸກຂະແໜງການໃນ ສປປ ລາວ ສາມາດພິຈາລະນາວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດໃນການສະໜອງບໍລິການໃຫ້ແກ່ຊຸມຊົນ. ວິທີການດ້ານນະວັດຕະກຳນີ້ແມ່ນສ່ວນໜຶ່ງຂອງແຜນງານ ເພື່ອຊ່ວຍຮັກສາບໍລິການດ້ານສຸຂະພາບຈະເລີນພັນ, ແມ່, ເດັກເກີດໃໝ່, ເດັກນ້ອຍ ແລະ ເຍົາວະຊົນ. ການທົດລອງດັ່ງກ່າວໄດ້ສ້າງຜົນໄດ້ຮັບດ້ານບວກ ແລະ ຜູ້ໃຫ້ບໍລິການສຸຂະພາບກໍ່ໄດ້ຖືເອົາຄວາມອາດສາມາດດ້ານການປິ່ນປົວທາງໄກເປັນວິທີທີ່ມີປະສິດທິພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນໃນການສະໜອງການປິ່ນປົວ, ໂດຍສະເພາະໃນ ເມືອງໂພນທອງ ບ່ອນທີ່ເຂົ້າເຖິງບໍລິການສຸຂະພາບໄດ້ຍາກ, ແມ້ແຕ່ໃນຊ່ວງທີ່ບໍ່ມີການລະບາດຂອງ ພະຍາດໂຄວິດ-19. ສຳຄັນແມ່ນຕ້ອງໃຫ້ຜູ້ປ່ວຍໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອ ຫຼື ຖືກສົ່ງໂຕໄປປິ່ນປົວໂດຍທັນທີຕາມຄວາມຈຳເປັນ ແລະ ໃຫ້ຜູ້ໃຫ້ບໍລິການສຸຂະພາບໄດ້ຮັບການພັດທະນາຄວາມຮູ້ ແລະ ທັກສະທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການກວດສຸຂະພາບແຕ່ຫົວທີໃຫ້ແມ່ຍິງຖືພາທີ່ມີຄວາມສ່ຽງ ແລະ ເດັກນ້ອຍທີ່ສົ່ງສັນຍານອັນຕະລາຍ. ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ແມ່ຍິງຖືພາ 1,762 ຄົນແມ່ນໄດ້ຮັບຄຳປຶກສາທາງໄກກ່ຽວກັບສຸຂະພາບກ່ອນ ແລະ ຫຼັງເກີດລູກ ພ້ອມທັງແມ່ນຍິງອີກ 35,988 ຄົນທີ່ໄດ້ຮັບບໍລິການດ້ານສຸຂະພາບຈະເລີນພັນທີ່ຈຳເປັນ. ທ່ານນາງ ແຂກກໍ ໄຊຍະເດດ ໄດ້ກ່າວຕື່ມອີກວ່າ: “ພວກເຮົາໄດ້ໂທລະສັບແບບເຫັນພາບ ແລະ ໂທລະສັບແບບທົ່ວໄປຫາບັນດາແມ່ທີ່ເກີດລູກ ແລະ ຜູ້ຍິງຖືພາ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດຖາມຄຳຖາມ ແລະ ຕິດຕາມສຸຂະພາບກັບພະນັກງານແພດໝໍ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະບໍ່ສາມາດເດີນທາງມາສູນປິ່ນປົວໄດ້ກໍ່ຕາມ. ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຕິດຕໍ່ຫາພວກເຂົາໄດ້, ພວກເຮົາກໍ່ຈະໂທຫາອຳນາດການປົກຄອງບ້ານ ເພື່ອເຮັດນັດໝາຍຕິດຕາມການຖືພາ ຫຼື ການໃຫ້ນົມລູກຫຼັງເກີດຂອງພວກເຂົາ. ການບໍລິການສຸຂະພາບທາງໄກແມ່ນວິທີທີ່ມີປະສິດທິພາບໃນການສືບຕໍ່ຕິດຕາມສຸຂະພາບຂອງແມ່ ແລະ ເດັກ ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ພວກເຂົາປອດໄພ.” ການໃຫ້ຄຳປຶກສາທາງໄກດ້ານບໍລິການສຸຂະພາບກ່ອນ ແລະ ຫຼັງເກີດລູກ ໃນຂະນະທີ່ການບໍລິການປິ່ນປົວທາງໄກແມ່ນມີປະໂຫຍດເປັນຢ່າງສູງຕໍ່ຜູ້ໃຫ້ບໍລິການ ແລະ ຜູ້ປ່ວຍທີ່ໃຊ້ບໍລິການ, ຍັງຄົງມີຂໍ້ຫຍຸ້ງຍາກບາງປະການ ທີ່ລວມມີເຄືອຂ່າຍໂທລະຄົມມະນາຄົມທີ່ຈຳກັດໃນເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ ແລະ ຂໍ້ຫຍຸ້ງຍາກດ້ານພາສາໃນການເຮັດວຽກຢ່າງໃກ້ຊິດກັບກຸ່ມຊົນເຜົ່າເຊັ່ນ: ມົ້ງ ຫຼື ຂະມຸ. ເຖິງແມ່ນວ່າບາງບ່ອນຈະບໍ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງອິນເຕີເນັດໄດ້, ແຕ່ກໍ່ຍັງສາມາດໃຫ້ບໍລິການຜ່ານໂທລະສັບຕັ້ງໂຕະ ແລະ ຜ່ານອາສາສະໝັກປິ່ນປົວຂັ້ນບ້ານ ຫຼື ຄອບຄົວໃຫ້ຊ່ວຍແປພາສາໃຫ້ໃນກໍລະນີທີ່ພົບພໍ້ກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກດ້ານພາສາ. ເພື່ອທົດສອບບໍລິການປິ່ນປົວທາງໄກເພີ່ມຕື່ມ, ການທົດລອງຈຶ່ງໄດ້ຖືກລວມເຂົ້າໄວ້ໃນ ແຜນງານສົ່ງເສີມສຸຂະພາບຈະເລີນພັນ, ແມ່, ເດັກເກີດໃໝ່, ເດັກນ້ອຍ ແລະ ເຍົາວະຊົນ 2021 ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ອີກ 5 ແຂວງ, ທີ່ລວມມີ ສະຫວັນນະເຂດ, ບໍລິຄຳໄຊ, ບໍ່ແກ້ວ, ຈຳປາສັກ ແລະ ອຸດົມໄຊ, ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມ ແລະ ຊັບພະຍາກອນທີ່ເໝາະສົມ ແລະ ໃຫ້ສາມາດເລີ່ມຈັດຕັ້ງປະຕິບັດວຽກງານດັ່ງກ່າວໄດ້. ວຽກງານປິ່ນປົວທາງໄກຍັງໄດ້ຖືກແນະນຳໃຫ້ສືບຕໍ່ປະຕິບັດເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງການບໍລິການສຸຂະພາບແບບປົກກະຕິພາຍຫຼັງວິກິດການ ໂຄວິດ-19 ສິ້ນສຸດລົງ, ໂດຍສະເພາະໃນຊ່ວງເກີດໄພນ້ຳຖ້ວມ ທີ່ແມ່ຍິງອາດຖືກໂດດດ່ຽວ. ສຳລັບຜູ້ປ່ວຍ HIV, ການເຂົ້າເຖິງການປິ່ນປົວແມ່ນໄດ້ຮັບການປັບປຸງດີຂຶ້ນ ໂດຍຜ່ານການສະໜບັສະໜຸນຈາກ 2 ອົງການຈັດຕັ້ງທາງສັງຄົມ. ຜູ້ປ່ວຍ HIV ປະມານ 1,000 ຄົນແມ່ນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນໃຫ້ໄດ້ຮັບ ຢາຕ້ານເຊື້ອພະຍາດ (ARV) ໂດຍຜ່ານ 3 ຊ່ອງທາງຮັບຢາ ເພື່ອຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນຄວາມແອອັດຢູ່ສະຖານປິ່ນປົວ ແລະ ຮັບປະກັນໃຫ້ຜູ້ທີ່ຢູ່ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກເຂົ້າເຖິງຢາໄດ້ໃນໄລຍະປິດເຂດແດນລະຫວ່າງແຂວງ, ທີ່ລວມມີຊ່ອງທາງດ່ວນ, ຊ່ອງທາງຮັບຢາແບບໂຕຕໍ່ໂຕ ແລະ ຊ່ອງທາງແບບກຸ່ມ. ຜູ້ປ່ວຍ HIV ສາມາດຮັບຢາໂດຍຜ່ານຊ່ອງທາງການແຈກຢາຍແບບກຸ່ມ, ນຳໃຊ້ເຄືອຂ່າຍທ້ອງຖິ່ນ ຫຼື ເຮັດວຽກຮ່ວມກັບຜູ້ສະໜອງຢາ ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ຢາຜ່ານຊ່ອງທາງດ່ວນ ແລະ ທີ່ໄດ້ສັ່ງໄວ້ລ່ວງໜ້າຖືກແຈກຢາຍກ່ອນເກີດການແຜ່ລະບາດຂອງ ພະຍາດໂຄວິດ-19. ຄຳແນະນຳຂັ້ນຊຸມຊົມໃນການສະໜອງບໍລິການປິ່ນປົວທາງໄກໃຫ້ແກ່ຜູ້ປ່ວຍ HIV ໃນສະຖານທີ່ປິ່ນປົວດ້ວຍຢາ ARV ກໍ່ໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນ. ໃນນັ້ນປະກອບມີຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມປະມານ 50 ຄົນ ທີ່ລວມມີຜູ້ປ່ວຍ HIV, ພະຍາບານ ແລະ ໝໍ ທີ່ກຳລັງເຮັດວຽກໃນສະຖານປິ່ນປົວ ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມກ່ຽວກັບຄຳແນະນຳໃນການສະໜອງການສະໜັບສະໜຸນທາງໄກດ້ານການສ້າງຄວາມເຂົ້າໃຈຕໍ່ຢາ ARV, ລວມທັງການສະໜັບສະໜຸນດ້ານການປິ່ນປົວ ແລະ ຈິດຕະສັງຄົມໃນລະຫວ່າງການແຜ່ລະບາດ. ຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມກ່ຽວກັບເຕັກນິກໃນການສະໜອງບໍລິການປິ່ນປົວທາງໄກ, ລວມທັງການສະໜອງຂໍ້ຄວາມທີ່ໄດ້ຮັບການປັບປຸງກ່ຽວກັບສະຖານະການໂຄວິດ-19 ແລະ ຂໍ້ມູນຂ່າວສານລ່າສຸດກ່ຽວກັບການປິ່ນປົວໃຫ້ແກ່ກຸ່ມເປົ້າໝາຍ. ທ່ານນາງ ດາວວອນ ອຸໄທວົງ, ອາສາສະໝັກຈາກ ແຂວງຫຼວງພະບາງ, ໄດ້ແບ່ງປັນວ່າ “ກ່ອນເກີດການແຜ່ລະບາດ, ຜູ້ປ່ວຍທຸກຄົນແມ່ນໄດ້ມາຮັບຢາ ARV ດ້ວຍຕົນເອງ. ແຕ່ໃນໄລຍະປິດເມືອງໄດ້ເຮັດໃຫ້ການຮັບຢາໃນຮູບແບບດັ່ງກ່າວບໍ່ສາມາດເປັນໄປໄດ້ແລ້ວ. ພວກເຮົາມີຜູ້ປ່ວຍ 30 ຄົນ ທີ່ມາຈາກກຸ່ມຜູ້ດ້ອຍໂອກາດ ແລະ ມີລາຍຮັບຕ່ຳ ແລະ ອາໄສຢູ່ເມືອງທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກຂອງ ແຂວງຫຼວງພະບາງ. ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ພວກເຂົາທັງໝົດໄດ້ຮັບຢາ, ພວກເຮົາຈຶ່ງໄດ້ນຳສົ່ງຢາໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ ໂດຍຜ່ານລົດຈັກ ແລະ ບໍລິການຮັບສົ່ງທ້ອງຖິ່ນ. ພາຍຫຼັງການປິດເມືອງສິ້ນສຸດລົງ, ພວກເຮົາກໍ່ໄດ້ສືບຕໍ່ສະໜອງຂໍ້ມູນ ແລະ ຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນການແຜ່ລະບາດຂອງ ພະຍາດໂຄວິດ-19. ພວກເຮົາຍັງໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມກ່ຽວກັບວິທີໃນການສະໜອງບໍລິການປິ່ນປົວທາງໄກໃຫ້ແກ່ກຸ່ມເປົ້າໝາຍ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ພົບວ່າມັນມີປະໂຫຍດຫຼາຍ.” “ໂຄງການນີ້ແມ່ນນຳໃຊ້ວິທີການທີ່ມີຄວາມຍືນຍົງ, ສ້າງຄວາມເປັນເຈົ້າການ ແລະ ສົ່ງເສີມນະວັດຕະກຳ. ຜູ້ເຄື່ອນໄຫວວຽກງານໃນທ້ອງຖິ່ນແມ່ນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນໃນການວາງແຜນວຽກງານ ໂດຍອີງຕາມຫຼັກປະຕິບັດທີ່ດີຂອງສາກົນ. ຂີດຄວາມສາມາດແຫ່ງຊາດທີ່ໄດ້ຮັບການພັດທະນາພາຍໃຕ້ໂຄງການນີ້ແມ່ນໄດ້ຮັບການຮັກສາ ແລະ ເພີ່ມພູນຂຶ້ນ ໂດຍສ່ອງແສງຜ່ານບາງກໍລະນີຂອງການບໍລິການສຸຂະພາບເຊັ່ນ: ການປິ່ນປົວກ່ອນ ແລະ ຫຼັງເກີດລູກ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະຢູ່ໃນສະພາບວິກິດການ ໂຄວິດ-19 ກໍ່ຕາມ. ອີງຕາມຜົນໄດ້ຮັບ, ຫຼັກປະຕິບັດດັ່ງກ່າວຈະຖືກເສີມຂະຫຍາຍ ເພື່ອໃຫ້ບໍລິການສຸຂະພາບກວມເອົາກຸ່ມປະຊາຊົນຜູ້ມີຄວາມສ່ຽງສູງສຸດໃນທົ່ວປະເທດ,” ທ່ານນາງ Mariam A. Khan, ຜູ້ຕາງໜ້າອົງານ UNFPA, ກ່າວ

1 of 3

ເລື່ອງ

14 ພຶດສະພາ 2021

ບັນດາກະຊວງ ແລະ ອົງການ ສປຊ ຮ່ວມມື ເພື່ອຕອບໂຕ້ຕໍ່ ພະຍາດໂຄວິດ-19

ເພື່ອຈັດຕັ້ງປະຕິບັດວຽກງານກະກຽມທີ່ມີປະສິດທິພາບ ເພື່ອປ້ອງກັນການແຜ່ລະບາດເປັນວົງກວ້າງຂອງ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ທີ່ອາດເກີດຂຶ້ນໃນທົ່ວ ສປປ ລາວ, ໂຄງການ ພາຍໃຕ້ ກອງທຶນຮ່ວມຫຼາຍພາກສ່ວນເພື່ອຕອບໂຕ້ ແລະ ຟື້ນຟູຄືນຈາກ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ຂອງ ສປຊ ຈຶ່ງໄດ້ລິເລີ່ມຂຶ້ນໃນເດືອນພຶດສະພາ 2020. ໂດຍຜ່ານການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຮ່ວມກັນລະຫວ່າງໜ່ວຍງານ ສປຊ ປະຈຳ ສປປ ລາວ ທີ່ລວມມີ ອົງການ WHO, UNODC, UN-HABITAT, UNCDF, IOM, ແລະ UNDP ໂດຍຮ່ວມມືກັບ ກະຊວງສາທາລະນະສຸກ ຂອງ ລາວ (MoH), ກະຊວງປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ (MoPS), ກະຊວງໂຍທາທິການ ແລະ ຂົນສົ່ງ (MoPWT), ແລະ ກະຊວງພາຍໃນ (MoHA), ໂຄງການດັ່ງກ່າວຈຶ່ງສຳເລັດລົງໄດ້ຢ່າງຈົບງາມໃນເດືອນມີນາ 2021 ພາຍຫຼັງຄວາມພະຍາຍາມໃນການສະໜັບສະນຸນການຄັດກອງ, ຕິດຕາມ ແລະ ແຍກປ່ຽວກໍລະນີທີ່ມີຄວາມສ່ຽງໃນ ດ່ານຂາເຂົ້າ (POE), ໃຫ້ການປິ່ນປົວຜູ້ປ່ວຍຢ່າງພຽງພໍໃນສູນປິ່ນປົວ ຫຼື ສູນແຍກປ່ຽວ, ແລະ ສະໜອງພື້ນຖານໂຄງລ່າງດ້ານນ້ຳສະອາດ, ສຸຂາພິບານ ແລະ ສຸຂະອະນາໄມ ພ້ອມທັງການບໍລິການຕ່າງໆທີ່ສູນກັກໂຕ. ໂດຍເລີ່ມຕົ້ນໃນເດືອນພຶດສະພາ 2020, ພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ພັດທະນາ ຂັ້ນຕອນດຳເນີນງານມາດຕະຖານ (SOP) ທີ່ເປັນເອກະພາບກັນແລ້ວ, ເຈົ້າໜ້າທີ່ແນວໜ້າຫຼາຍກວ່າ 600 ຄົນທີ່ປະຈຳການຢູ່ 27 ດ່ານຂາເຂົ້າໃນທົ່ວປະເທດ - ລວມມີດ່ານຊາຍແດນພາກພື້ນດິນ ແລະ ສະໜາມບິນຕ່າງໆ - ແມ່ນໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມ ເພື່ອສ້າງກົນໄກການຄັດກອງ ແລະ ຕິດຕາມການເຄື່ອນຍ້າຍຂ້າມແດນໃນພື້ນທີ່ທີ່ມີຜູ້ເຄື່ອນຍ້າຍ ແລະ ລົດບັນທຸກຫຼັ່ງໄຫຼເຂົ້າມາເປັນຈຳນວນຫຼາຍ, ພ້ອມທັງບັນຫາທ້າທາຍດ້ານການຄ້າມະນຸດນຳອີກ. ໄດ້ມີການສະໜອງອຸປະກອນປ້ອງກັນສ່ວນບຸກຄົນ (PPE) ໃຫ້ແກ່ເຈົ້າໜ້າທີ່ແນວໜ້າປະຈຳສູນກັກໂຕ 7 ແຫ່ງ ແລະ 27 ດ່ານຂາເຂົ້າໃນທົ່ວປະເທດ ເພື່ອປ້ອງກັນພວກເຂົາຈາກຄວາມສ່ຽງດ້ານສຸຂະພາບໃນສະຖານທີ່ເຮັດວຽກ. ທ່ານ ພົນຕີ ອຸໄລ ໄຊປັນຍາ, ສະມາຊິກ ຄະນະກຳມະການຄຸ້ມຄອງດ່ານບໍ່ເຕັນ-ບໍ່ຫານ ໃນ ແຂວງຫຼວງນ້ຳທາ, ໄດ້ແບ່ງປັນໃຫ້ຮູ້ວ່າໂຄງການດັ່ງກ່າວໄດ້ສະໜັບສະໜຸນເຈົ້າໜ້າທີ່ແນວໜ້າຄືແນວໃດ, “ຂັ້ນຕອນດຳເນີນງານມາດຕະຖານ ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ແຕ່ລະ ດ່ານຂາເຂົ້າ ສາມາດຈັດແບ່ງບົດບາດ ແລະ ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບອອກມາໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ ເພື່ອຮັບມືກັບຜູ້ເຄື່ອນຍ້າຍທີ່ເດີນທາງເຂົ້າມາ; ມັນຍັງຊ່ວຍໃຫ້ວຽກງານການຄຸ້ມຄອງຊາຍແດນເປັນລະບົບລະບຽບຫຼາຍຂຶ້ນ. ຂັ້ນຕອນດຳເນີນງານມາດຕະຖານ ຍັງຊ່ວຍແນະນຳເຈົ້າໜ້າທີ່ແນວໜ້າກ່ຽວກັບວິທີໃນການປ້ອງກັນຕົນເອງຈາກເຊື້ອພະຍາດດັ່ງກ່າວໃນລະຫວ່າງປະຕິບັດໜ້າທີ່.” ການປະເມີນແຜນດຳເນີນງານຍັງຊ່ວຍໃຫ້ທີມງານສາມາດລະບຸຊ່ອງຫວ່າງໃນຂົງເຂດຕ່າງໆເຊັ່ນ: ການນຳສົ່ງຜູ້ເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານໄປສູ່ສູນກັກໂຕ, ຫຼັກປະຕິບັດໃນການເວັ້ນໄລຍະຫ່າງ ແລະ ອຸປະກອນປ້ອງກັນສ່ວນບຸກຄົນ. ພາຍຫຼັງເຂົ້າຮ່ວມການຝຶກອົບຮົມ, ພົນຕີ ໄຊປັນຍາ ສາມາດຍົກລະດັບຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມສ່ຽງຈາກ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ແລະ ຮູ້ສຶກວ່າຕົນເອງມີຄວາມພ້ອມສູງຂຶ້ນໃນການເປັນດ່ານປ້ອງກັນທຳອິດ ເພື່ອຮັບມືກັບ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ທີ່ຖືກນຳເຂົ້າມາ ສປປ ລາວ. “ພວກເຮົາ [ເຈົ້າໜ້າທີ່ແນວໜ້າ] ແມ່ນໄດ້ມີການປ້ອງກັນທີ່ດີຂຶ້ນຈາກ ອຸປະກອນປ້ອງກັນສ່ວນບຸກຄົນ ທີ່ໄດ້ຮັບຈາກໂຄງການ. ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ແບ່ງປັນຄວາມຮູ້ໃຫ້ອີກຫຼາຍກວ່າ 40 ຄົນ, ທີ່ລວມມີເຈົ້າໜ້າທີ່ກວດຄົນເຂົ້າອອກເມືອງ, ເພື່ອນຮ່ວມງານຈາກຂະແໜງການອື່ນໆ ແລະ ສະມາຊິກໃນຄອບຄົວ.” ຫຼັງຈາກການຝຶກອົບຮົມໃຫ້ແກ່ເຈົ້າໜ້າທີ່ຊາຍແດນໃນແຕ່ລະຄັ້ງ, ເຊິ່ງຖືກຈັດຕັ້ງຂຶ້ນໃນສະຖານທີ່ສູນກາງ, ຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມກໍ່ໄດ້ສົ່ງຕໍ່ບົດຮຽນທີ່ຖອດຖອນໄດ້ໃຫ້ແກ່ເພື່ອນຮ່ວມງານທີ່ຢູ່ຕາມເຂດຊາຍແດນຫ່າງໄກ, ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ຂໍ້ມູນທີ່ຈຳເປັນໄປເຖິງຊຸມຊົນທີ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງສຸດ. ມີເຈົ້າໜ້າທີ່ຫຼາຍກວ່າ 100 ຄົນທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມ ໂດຍຜ່ານກອງປະຊຸມສົ່ງຕໍ່ຄວາມຮູ້. ນອກນັ້ນຍັງມີການສ້າງ “ຄູ່ມືແບບພົກພາ” ແລະ ເອກະສານອ້າງອີງອື່ນໆກ່ຽວກັບການແຜ່ລະບາດ ແລະ ຫຼັກປະຕິບັດດ້ານສາທາລະນະສຸກ ຂຶ້ນໃນ ລາວ ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເຈົ້າໜ້າທີ່ແນວໜ້າສາມາດກຳໄດ້ຂໍ້ມູນຈຳເປັນທັງໝົດທີ່ແບ່ງປັນໃນລະຫວ່າງການຝຶກອົບຮົມ. ໂດຍຜ່ານການນຳໃຊ້ເອກະສານເຫຼົ່ານີ້, ເຈົ້າໜ້າທີ່ແມ່ນສາມາດສືບຕໍ່ປະຕິບັດມາດຕະການຄວບຄຸມພະຍາດທີ່ສຳຄັນໄດ້ໃນ ດ່ານຂາເຂົ້າ ແຕ່ລະບ່ອນ. ພາຍຫຼັງເຂົ້າປະເທດມາແລ້ວ, ຜູ້ທີ່ເດີນທາງເຂົ້າມາໃໝ່ແມ່ນຕ້ອງໄດ້ແຍກປ່ຽວໃນສູນກັກໂຕທີ່ ລັດຖະບານ ກຳນົດໃຫ້ເປັນເວລາ 2 ອາທິດ. ສູນກັກໂຕ 6 ແຫ່ງໃນ ແຂວງຈຳປາສັກ, ຫຼວງພະບາງ, ສະຫວັນນະເຂດ, ແລະ ໄຊຍະບູລີ ແມ່ນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນດ້ານພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ແລະ ການບໍລິການນ້ຳສະອາດ, ສຸຂາພິບານ ແລະ ສຸຂະອະນາໄມທີ່ໄດ້ຮັບການປັບປຸງ, ເຊິ່ງສາມາດເຂົາເຖິງປະຊາຊົນໄດ້ 11,348 ຄົນ (ໃນນັ້ນມີແມ່ຍິງ 6,025 ຄົນ ແລະ ຜູ້່ຊາຍ 5,323 ຄົນ) ໃນລະຫວ່າງເດືອນຕຸລາ 2020 ແລະ ເດືອນກຸມພາ 2021. ນອກນັ້ນຍັງມີການສະໜອງຫ້ອງນ້ຳແຍກຍິງ-ຊາຍ, ອ່າງລ້າງມືສາທາລະນະ, ຫ້ອງອາບນ້ຳ, ການເສີມຂະຫຍາຍເຄືອຂ່າຍນ້ຳປະປາ, ທີ່ລວມມີການຟື້ນຟູຄືນທໍ່ສົ່ງນ້ຳ, ກອັກນ້ຳ ແລະ ຮ່ອງລະບາຍນ້ຳ ພ້ອມທັງເອກະສານດ້ານຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ການສຶກສາ ແລະ ການສື່ສານ ເພື່ອສ້າງຄວາມຕື່ນໂຕໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນໃນທ້ອງຖິ່ນກ່ຽວກັບຫຼັກປະຕິບັດດ້ານ WASH ທີ່ເໝາະສົມ. ທ່ານ ຄຳພູນ ນວນສະບັບ, ຜູ້ຈັດການສູນກັກໂຕເມືອງສອງຄອນ, ແຂວງສະຫວັນນະເຂດ, ໄດ້ກ່າວວ່າ: “ກ່ອນເລີ່ມໂຄງການ, ພວກເຮົາຕ້ອງປະເຊີນກັບພາວະຂາດແຄນນ້ຳ, ອາຫານ, ແລະ ສິ່ງຂອງເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ຈຳເປັນຢູ່ສະເໝີ. ການສະໜັບສະໜຸນເຂົ້າໃນສິ່ງອຳນວຍຄວາມສະດວກດ້ານ WASH ໄດ້ຊ່ວຍຮັບປະກັນໃຫ້ແຮງງານເຄື່ອນຍ້າຍຂອງລາວ/ຜູ້ທີ່ເດີນທາງກັບມາຈາກ ປະເທດໄທ ສາມາດພັກເຊົາໃນສະຖານທີ່ກັກໂຕເປັນເວລາ 14 ມື້ໄດ້ຢ່າງປອດໄພ, ສະອາດ ແລະ ສະດວກສະບາຍຍິ່ງຂຶ້ນ.” ທ່ານ ຄຳພູນ ຍັງກ່າວຕື່ມອີກວ່າ “ການກໍ່ສ້າງຫ້ອງນ້ຳແບ່ງຍິງ-ຊາຍຢ່າງເໝາະສົມ, ແມ່ນມີປະໂຫຍດຫຼາຍຍ້ອນວ່າກ່ອນເລີ່ມໂຄງການ, ພວກເຮົາມີຫ້ອງນ້ຳແບບພື້ນຖານພຽງແຕ່ 2 ຫ້ອງເທົ່ານັ້ນ.” ນອກເໜືອຈາກການສະໜັບສະໜຸນດ້ານ WASH ແລ້ວ, ຍັງໄດ້ມີການສະໜອງເຄື່ອງໃຊ້ໃນເຮືອນຄົວ, ອຸປະກອນດ້ານສຸຂາພິບານ, ລະບົບແສງສະຫວ່າງ, ແລະ ຄອມພິວເຕີໃຫ້ແກ່ສູນກັກໂຕ 7 ແຫ່ງຢູ່ ແຂວງບໍ່ແກ້ວ, ຫຼວງນ້ຳທາ, ຈຳປາສັກ, ແລະ ໄຊຍະບູລີ ເພື່ອສະໜັບສະໜຸນການຄູ້ມຄອງບັນດາສູນດັ່ງກ່າວ. ໂຄງການດັ່ງກ່າວຍັງໄດ້ຊ່ວຍສ້າງ ລາຍລະອຽດຂອງສະຖານທີ່ກັກໂຕ ແລະ ຖານຂໍ້ມູນການລົງທະບຽນເຂົ້າກັກໂຕ ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ລັດຖະບານຂັ້ນສູນກາງສາມາດຕິດຕາມການຂ້າມແດນ ແລະ ຄວາມອາດສາມາດໃນການຮອງຮັບຂອງສູນກັກໄດ້ຕາມເວລາໂຕຈິງ, ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ສາມາດຈັດສັນຊັບພະຍາກອນໄປສູ່ບ່ອນທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການໄດ້ຢ່າງມີປະສິດທິພາບຍິ່ງຂຶ້ນ. ຈາກເດືອນກັນຍາຫາເດືອນຕຸລາ 2020, ລັດຖະກອນຈຳນວນທັງໝົດ 321 ຄົນຈາກ 4 ແຂວງຊາຍແດນແມ່ນໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມດ້ານການປ້ອງກັນ ແລະ ສະກັດກັ້ນ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ໂດຍຜ່ານບໍລິການສາທາລະນະ ແລະ ການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງຊຸມຊົນທີ່ໄດ້ຮັບການປັບປຸງດີຂຶ້ນ. ການຝຶກອົບຮົມແມ່ນອີງຕາມ 3 ສະຖານະການທີ່ເປັນໄປໄດ້, ການປົກປ້ອງຊູມຊົນຈາກເຊື້ອ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ທີ່ຖືກນຳເຂົ້າມາ, ສະກັດກັ້ນ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນການແຜ່ລະບາດຂອງ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ໃນຊຸມຊົນ, ແລະ ປົກປ້ອງ ແລະ ປັບປຸງສຸຂະພາບໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນບໍ່ພຽງແຕ່ຈາກ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ເທົ່ານັ້ນ. ພະນັກງານທ້ອງຖິ່ນຈາກແຕ່ລະກອງປະຊຸມໄດ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນ “ແຜນງານກະກຽມຂັ້ນແຂວງ” ຂອງພວກເຂົາ ທີ່ຖືກຮ່າງຂຶ້ນ ແລະ ສະເໜີໃນລະຫວ່າງກອງປະຊຸມຖອດຖອນບົດຮຽນຂອງໂຄງການ ຕໍ່ການນຳຈາກແຂວງ ແລະ ກະຊວງຕ່າງໆທີ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນເດືອນກຸມພາ 2021. ແຜນດັ່ງກ່າວໄດ້ກຳນົດບົດບາດ ແລະ ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ, ຊັບພະຍາກອນທີ່ຕ້ອງການ, ແລະ ຫຼັກປະຕິບັດທີ່ດີ ທີ່ຊ່ວຍຮັບປະກັນວິທີການປ້ອງກັນການແຜ່ລະບາດຂອງ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ໃນຂັ້ນທ້ອງຖິ່ນທີ່ໄດ້ຮັບການປັບປຸງ. ໃນກອງປະຊຸມຖອດຖອນບົດຮຽນ, ທ່ານ ຄຳມູນ ວິພົງໄຊ, ຮອງລັດຖະມົນຕີກະຊວງພາຍໃນ ໄດ້ກ່າວວ່າ “ອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນໃນທຸກລະດັບແມ່ນກຳລັງແຮງອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນການຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນ, ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດມາດຕະການຕ່າງໆ ເພື່ອຕິດຕາມ ແລະ ຄວບຄຸມການແຜ່ລະບາດຂອງ ພະຍາດໂຄວິດ-19.” ເພີ່ມເຕີມຈາກຄຳເຫັນຂອງ ທ່ານ ວິພົງໄຊ, ດຣ. ພູທອນ ເມືອງປາກ, ຮອງລັດຖະມົນຕີກະຊວງສາທາລະນະສຸກ, ໄດ້ກ່າວວ່າ “ການປັບປຸງສຸຂະພາບໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນແມ່ນໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງໝົດທຸກຝ່າຍ, ບໍ່ແມ່ນແຕ່ຂະແໜງການສາທາລະນະສຸກພຽງບ່ອນດຽວ. ບາດກ້າວຕໍ່ໄປຕ້ອງລວມມີການສືບຕໍ່ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ການຮ່ວມມືຫຼາຍຂະແໜງການໃນການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ; ລະບຸໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຢ່າງຊັດເຈນໃຫ້ແກ່ແຕ່ລະຂະແໜງການ, ຍົກຕົວຢ່າງການຄຸ້ມຄອງການລັກລອບຂ້າມແດນຜິດກົດໝາຍ ແລະ ສູນກັກໂຕ.” ໃນຂະນະທີ່ໂຄງການຮ່ວມມືຫຼາຍພາກສ່ວນໄດ້ປິດໂຕລົງໄປແລ້ວໃນເດືອນມີນາ 2021, ບັນດາກະຊວງ ແລະ ສະຖານບັນຕ່າງໆທີ່ຮ່ວມໂຄງການຍັງຄົງສືບຕໍ່ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດບັນດາມາດຕະການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ເພື່ອຕອບໂຕ້ກັບການແຜ່ລະລາດຂອງ ພະຍາດໂຄວິດ-19 ໃນທົ່ວ ສປປ ລາວ. ອຳນາດການປົກຄອງຂັ້ນແຂວງ, ເມືອງ ແລະ ບ້ານ, ໃນປັດຈຸບັນແມ່ນມີຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ດີຂຶ້ນຕໍ່ບົດບາດ, ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການຂອງຕົນ ແລະ ວິທີໃນການປະສານງານໃຫ້ໄດ້ດີທີ່ສຸດລະຫວ່າງໜ່ວຍງານຂອງລັດ ແລະ ຂະແໜງການສັງຄົມ. ທ່ານນາງ Ricarda Rieger, ຜູ້ຕາງໜ້າອົງການ UNDP, ໄດ້ກ່າວສະຫຼຸບວ່າ “ເປັນທີ່ໜ້າຍິນດີທີ່ໄດ້ເຫັນກະຊວງ ແລະ ກົມກອງຕ່າງໆເຮັດວຽກຮ່ວມກັນ ເພື່ອແກ້ໄຂການແຜ່ລະບາດດັ່ງກ່າວ. ພວກເຮົາຫວັງວ່າຄວາມມຸ້ງໝັ້ນໃນການຮ່ວມມືກັນນີ້ຈະຍືນຍົງ ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ ສປປ ລາວ ສາມາດສືບຕໍ່ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໄດ້ຂັ້ນຕອນກວດກາຊາຍແດນອັນເຂັ້ມແຂງ ເພື່ອສະກັດກັ້ນ ພະຍາດໂຄວິດ-19. ນີ້ບໍ່ແມ່ນວຽກງານຂອງ ກະຊວງສາທາະລະນະສຸກ ພຽງບ່ອນດຽວ, ແຕ່ແມ່ນໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງທຸກກະຊວງ ແລະ ປະຊາຊົນທຸກຄົນໃນການຮ່ວມກັນຕອບໂຕ້ຕໍ່ຄວາມສ່ຽງດ້ານສຸຂະພາບ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຊຸມຊົນຂອງພວກເຮົາມີຄວາມປອດໄພ ແລະ ມີສຸຂະພາບທີ່ດີຍິ່ງຂຶ້ນ.”

1 of 3

ເລື່ອງ

30 ເມສາ 2021

ພວກເຮົາພ້ອມກັນກ້າວໄປ - ການສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມໃນ ສປປ ລາວ

ໃນຊ່ວງສອງ-ສາມທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ສປປ ລາວ ໄດ້ມີການຂະຫຍາຍໂຕທາງເສດຖະກິດສູງ ແລະ ມີອັັດຕາຄວາມທຸກຍາກຫຼຸດລົງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, 1 ສ່ວນ 5 ຂອງປະຊາກອນຍັງຄົງຢູ່ໃນລະຫວ່າງ ຫຼື ກ້ອງເສັ້ນຄວາມທຸກຍາກ. ການຕາຍຂອງແມ່ ແລະ ເດັກຍັງຄົງມີອັດຕາທີ່ສູງ ເມື່ອສົມທຽບໃສ່ກັບປະເທດອື່ນໆໃນ ພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້. ເດັກນ້ອຍຍັງຄົງໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກພາວະຂາດສານອາຫານ ແລະ ຮ່າງກາຍເຕ້ຍຢູ່. 1 ສ່ວນ 5 ຂອງຈຳນວນນັກຮຽນທັງໝົດແມ່ນຮຽນບໍ່ຈົບ, ເນື່ອງຈາກຄວາມຫຍຸ້ງຍາກດ້ານການເງິນ. ລາວ ຍັງຢູ່ໃນຂັ້ນທຳອິດຂອງການພັດທະນາລະບົບປົກປ້ອງທາງສັງຄົມ, ແລະ ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມຈຶ່ງມີຄວາມປົກຄຸມທີ່ຕ່ຳ, ພຽງແຕ່ 15 ສ່ວນຮ້ອຍຂອງກຸ່ມປະຊາກອນໄວເຮັດວຽກທັງໝົດ. ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາດັ່ງກ່າວ, ໃນເດືອນເມສາ 2020, ລັດຖະບານ ຈຶ່ງໄດ້ຮັບຮອງເອົາ ຍຸດທະສາດການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມແຫ່ງຊາດສຳລັບປີ 2021-2025 ຄັ້ງທຳອິດ. ຍຸດທະສາດດັ່ງກ່າວປະກອບມີ 3 ເສົາຄ້ຳຫຼັກຄື: ການປັບປຸງການປະກັນສຸຂະພາບທາງສັງຄົມ, ການເສີມຂະຫຍາຍຄວາມໝັ້ນຄົງທາງສັງຄົມ ແລະ ການສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ແຜນງານຊ່ວຍເຫຼືອທາງສັງຄົມ. ເພື່ອສະໜັບສະໜຸນ ລັດຖະບານ ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຍຸດທະສາດດັ່ງກ່າວ, ແຜນງານຮ່ວມ ສປຊ ດ້ານການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມ ສຳລັບໄລຍະເດືອນມັງກອນ 2020-ເດືອນທັນວາ 2021 ຈຶ່ງໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນພາຍໃຕ້ການດຳເນີນງານຮ່ວມຂອງ ອົງການ ILO, UNICEF ແລະ UNCDF. ແຜນງານດັ່ງກ່າວສະໜັບສະໜຸນສອງອົງປະກອບທີ່ກວມລວມຄື: ການພັດທະນາສະຖາບັນ ໂດຍຜ່ານການສະໜັບສະໜຸນ ກະຊວງແຮງງານ ແລະ ສະຫວັດດີການສັງຄົມ ແລະ ການອອກແບບ ແລະ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ທຶນຊ່ວຍເຫຼືອລ້າແກ່ແມ່ ແລະ ເດັກປະຖົມໄວ ໂດຍຜ່ານແຜນລິເລີ່ມທົດລອງ ແລະ ການອະທິບາຍທຶນ. ມາດຕະການແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ສະເໜີມາແມ່ນມີຜົນກະທົບແບບທະວີຄູນຕໍ່ ປພຍ, ໂດຍຄາດໝາຍວ່າຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ການໄດ້ຮັບໂພຊະນາການ, ການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມບໍ່ເທົ່າທຽມທາງສັງຄົມ-ເສດຖະກິດ, ການປັບປຸງຂີດໝາຍຄວາມເທົ່າທຽມລະຫວ່າງຍິງ-ຊາຍ, ແລະ ລະບົບໂດຍລວມຢ່າງຍືນຍົງ. “ພວກເຮົາເຊື່ອວ່າການທີ່ຈະບັນລຸຄວາມຄືບໜ້າດ້ານຜົນໄດ້ຮັບອັນຈຳເປັນຂອງ ເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ທີ່ຈະຊ່ວຍໃຫ້ “ພວກເຮົາພ້ອມກັນກ້າວໄປ” ໄດ້ຢ່າງແທ້ຈິງນັ້ນ, ພວກເຮົາຕ້ອງກ້າວໄປໃນລະດັບທີ່ເໝາະສົມ. ແລະ ວິທີດຽວທີ່ຈະກ້າວໄປໃນລະດັບທີ່ເໝາະສົມໄດ້ນັ້ນ ແມ່ນການເຮັດວຽກກັບບັນດາໂຄງສ້າງລະດັບຊາດ ແລະ ສ້າງແຜນງານແຫ່ງຊາດຂຶ້ນ,” ທ່ານນາງ ຊາຣາ ເຊັກເກນເນັສ, ຜູ້ປະສານງານອົງການ ສປຊ ປະຈຳ ສປປ ລາວ, ກ່າວ. ໂດຍຜ່ານການສະໜອງທຶນເຂົ້າໃນການທົດສອບໂຄງການທົດລອງການດຳເນີນຍຸດທະສາດດັ່ງກ່າວໃນ 2 ເມືອງທີ່ທຸກຍາກທີ່ສຸດໃນ ສປປ ລາວ, ທ່ານ Jean-Bernard Carrasco, ເອກອັກຄະລັດຖະທູດອົດສະຕຣາລີ ປະຈຳ ສປປ ລາວ ແຕ່ປີ 2018-2021, ກ່າວໂດຍຕາງໜ້າໃຫ້ແກ່ ກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ແລະ ການຄ້າ (DFAT) ຂອງ ອົດສະຕຣາລີ ວ່າ: “ພວກເຮົາກຳລັງສະໜອງທຶນ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດທົດສອບໂຄງການທົດລອງການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມຢູ່ທາງພາກໃຕ້ຂອງ ລາວ. ແລະ ພວກເຮົາຫວັງວ່າ ໂດຍຜ່ານການທົດສອບດັ່ງກ່າວ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ ລັດຖະບານລາວ ສາມາດ, ພ້ອມດ້ວຍການສະໜັບສະໜຸນອື່ນໆ, ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຍຸດທະສາດດັ່ງກ່າວໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ, ໂດຍສະເພາະໃນການຊ່ວຍເຫຼືອແມ່ຍິງ ແລະ ເດັກໃຫ້ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຫຼາຍທີ່ສຸດ ແລະ ໂດຍສະເພາະເດັກ ແລະ ແມ່ຍິງຜູ້ທຸກຍາກ.” “ນີ້ຈະແມ່ນບາດກ້າວທຳອິດ ແລະ ສຳຄັນໃນການສ້າງປະໂຫຍດໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ຍິງ ແລະ ເດັກຜູ້ທີ່ມີບັນຫາດ້ານສຸຂະພາບ ແລະ ໂພສະນາການ. ຫຼັກປະຕິບັດທີ່ດີທີ່ຖອດຖອນໄດ້ຈາກແຜນງານນີ້ຈະຖືກສ້າງໃຫ້ກາຍເປັນຮູບແບບຕົວຢ່າງ ເພື່ອຂະຫຍາຍໃຫ້ກວ້າງຂວາງອອກຕື່ມໄປສູ່ຂົງເຂດອື່ນໆໃນປະເທດ,” ທ່ານ ດຣ. ຢາງກູ່ ຢາງລືໄຊ, ຫົວໜ້າກົມແຜນການ ແລະ ຮ່ວມມືສາກົນ, ກະຊວງແຮງງານ ແລະ ສະຫວັດດີການສັງຄົມ. ແຜນງານຮ່ວມ ສປຊ ດ້ານການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມ ສະໜັບສະໜຸນ ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ ໃນການວາງແຜນ, ກະກຽມ, ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ແລະ ຕິດຕາມ ຍຸດທະສາດການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມແຫ່ງຊາດ 2025. ແຜນງານດັ່ງກ່າວແນໃສ່ສ້າງຫຼັກຖານເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມແມ່ນວຽກງານທີ່ເປັນໄປໄດ້ ແລະ ມີຜົນກະທົບສູງ ເຖິງວ່າຈະຢູ່ໃນປະເທດທີ່ມີລາຍຮັບຕ່ຳກໍ່ຕາມ ແລະ ດ້ວຍເຫດນີ້, ຈຶ່ງແນໃສ່ຮັບປະກັນການລົງທຶນພາຍໃນເຂົ້າໃນການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມ. ແຜນງານນີ້ຊ່ວຍໃຫ້ໜ່ວຍງານ ສປຊ ສາມາດສັງລວມຄວາມຊ່ຽວຊານ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມຊ້ຳຊ້ອນດ້ານການຊ່ວຍເຫຼືອ ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ. ມັນຍັງຈະຊ່ວຍເລັ່ງລັດຄວາມຄືບໜ້າຕໍ່ ປພຍ 1 (ລຶບລ້າງຄວາມທຸກຍາກ), ປພຍ 2 (ລຶບລ້າງຄວາມອຶດຫິວ), ປພຍ 16 (ມີສັນຕິພາບ, ຄວາມຍຸຕິທຳ ແລະ ສະຖາບັນທີ່ເຂັ້ມແຂງ) ແລະ ປພຍ 17 (ເປັນຄູ່ຮ່ວມມືເພື່ອເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ). ແຜນງານດັ່ງກ່າວແມ່ນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນດ້ານເງິນທຶນຈາກ ກອງທຶນຮ່ວມ ປພຍ ແລະ DFAT ຂອງ ອົດສະຕຣາລີ. ເລື່ອງລາວນີ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນໂດຍ ແຜນງານຮ່ວມ ສປຊ ດ້ານການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມ ແລະ ຜູ້ປະສານງານອົງການ ສປຊ ປະຈຳ ສປປ ລາວ.

1 of 3

ເລື່ອງ

25 ມິຖຸນາ 2021

ຊາວກະສິກອນຢູ່ ແຂວງຫົວພັນ ປັບປ່ຽນຊີວິດດ້ວຍການປູກກາເຟ

ສະຫະກອນກາເຟວັນໃໝ່ ແມ່ນຊຸມຊົນຂອງຄອບຄົວຕ່າງໆຢູ່ ແຂວງຫົວພັນ ທາງພາກເໜືອຂອງ ລາວ, ທີ່ມາໂຮມໂຕກັນ ເພື່ອປູກກາເຟ ເພື່ອປະລະອະດີດທີ່ເປັນບັນຫາໄວ້ທາງຫຼັງ. ວັນໃໝ່ ແມ່ນຄຳສັບໃນພາສາລາວທີ່ມີຄວາມໝາຍຕາມໂຕຂອງມັນເລີຍ. ດ້ວຍການສະໜັບສະໜຸນຈາກ ອົງການສະຫະປະຊາຊາດເພື່ອຕ້ານຢາເສບຕິດ ແລະ ອາຊະຍາກຳ (UNODC) ແລະ ຄະນະກຳມະການແຫ່ງຊາດລາວ ເພື່ອກວດກາ ແລະ ຄວບຄຸມຢາເສບຕິດ (LCDC), ຊາວກະສິກອນ ວັນໃໝ່ 383 ຄົນຈຶ່ງໄດ້ລິເລີ່ມຫັນປ່ຽນໄປສູ່ການປູກກາເຟໃນຊ່ວງທ້າຍປີ 2016. ນັບແຕ່ນັ້ນມາ, ພວກເຂົາກໍ່ປະສົບຜົນສຳເລັດໃນຫຼາຍດ້ານ. ດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຜູ້ຊ່ຽວຊານ ແລະ ນັກກະເສດສາດວິທະຍາຂອງ UNODC, ຊາວກະສິກອນຈຶ່ງສາມາດປູກກາເຟໃນພື້ນທີ່ປະມານ 400 ເຮັກຕ້າ ແລະ ສ້າງຕັ້ງສະຫະກອນຂອງຕົນຂຶ້ນ ເພື່ອດຳເນີນການແປຮູບ ແລະ ຂາຍຜະລິດຕະພັນກາເຟດ້ວຍຕົນເອງ ໃຫ້ແກ່ຕະຫຼາດລະດັບສູງໃນໂລກ. ພາຍໃຕ້ໂຄງການພັດທະນາທາງເລືອກຂອງ UNODC, ສູນແຍກເມັດກາເຟຈຶ່ງໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນ 12 ຊຸມຊົນທີ່ປູກກາເຟ. ການກໍ່ສ້າງສາງ, ໂຮງບົດກາເຟ ແລະ ຫ້ອງການໃຫ້ແກ່ສະຫະກອນ - ເພື່ອໃຊ້ໄວ້ເປັນຮ້ານກາເຟຂອງຕົນເອງນຳ - ມີແຜນຈະເລີ່ມຕົ້ນໃນປີ 2021. ວັນທີ 6 ເມສາ 2021 ຖືເປັນບາດກ້າວທີ່ສຳຄັນຂອງກຸ່ມກະສິກອນ ວັນໃໝ່. ໄດ້ມີການລົງນາມໃນສັນຍາຮ່ວມມືໄລຍະ 5 ປີຮ່ວມກັບ ບໍລິສັດຜະລິດກາເຟມາລົງໂກ ຈາກ ຝຣັ່ງ. ຄາດວ່າປະລິມານສົ່ງອອກກາເຟຈະເພີ່ມຂຶ້ນໃນຕະຫຼອດ 5 ປີ, ຈາກ 20 ໂຕນໃນປີ 2021 ເປັນ 200 ໂຕນໃນປີ 2025. "ພວກເຮົາຈະປັບປຸງຄຸນນະພາບຂອງກາເຟຂອງພວກເຮົາ, ກໍ່ຄືຜະລິດກາເຟອິນຊີທີ່ປອດສານເຄມີອັນຕະລາຍ, ຍ້ອນພວກເຮົາຄິດວ່ານີ້ແມ່ນວິທີໃນການສ້າງມູນຄ່າເພີ່ມໃຫ້ແກ່ສິນຄ້າ ແລະ ທັງຍັງເປັນການປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມນຳອີກ,“ ທ່ານ ສະໄຫວທອງ ຄູນສະຫວັນ, ປະທານສະຫະກອນວັນໃໝ່, ກ່າວ. “ພວກເຮົາເຊື່ອວ່າໂຄງການນີ້ຈະຊ່ວຍຊາວບ້ານໃນພື້ນທີ່ຕ່າງໆ, ໂດຍສະເພາະໃນບັນດາກຸ່ມບ້ານເປົ້າໝາຍທີ່ນອນຢູ່ໃນ 4 ເມືອງຂອງ ແຂວງຫົວພັນ, ໃຫ້ມີຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ດີຂຶ້ນໃນອະນາຄົດ.” ໂດຍໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນຈາກໂຄງການ, ວັນໃໝ່ ຈຶ່ງໄດ້ສ້າງຕັ້ງເຄືອຂ່າຍແມ່ຍິງຂຶ້ນ ແລະ ຄັດເລືອກເອົາສະມາຊິກ 12 ຄົນເຂົ້າໃນເຄືອຂ່າຍດັ່ງກ່າວ. ດ້ວຍຈຸດປະສົງໃນການສ້າງກຸ່ມນຳພາທີ່ເປັນແມ່ຍິງ, ໂຄງການນີ້ຈຶ່ງໄດ້ສະໜອງການຝຶກອົບຮົມແບບເລິກເຊິ່ງໃຫ້ແກ່ກຸ່ມດັ່ງກ່າວກ່ຽວກັບທຸລະກິດກາເຟ. ພາຍໃຕ້ການເປັນສະມາຊິກຂອງເຄືອຂ່າຍແມ່ຍິງ ແລະ ສະຫະກອນວັນໃໝ່, ທ່ານນາງ ເຊຍທໍ ເຢຍລາວ ຮູ້ສືກດີໃຈທີ່ສາມາດເຂົ້າຮ່ວມໃນໂຄງການຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ. ລາວເຊື່ອວ່າໂຄງການນີ້ຈະສາມາດຊ່ວຍຄອບຄົວຂອງລາວ ແລະ ຄອບຄົວອື່ນໆໃນກຸ່ມບ້ານເປົ້າໝາຍ ໃຫ້ສາມາດຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກໄດ້. “ຂ້າພະເຈົ້າຢາກຫາເງິນ ເພື່ອສົ່ງລູກໄປໂຮງຮຽນ ແລະ ໄວ້ຊື້ສິ່ງຂອງຈຳເປັນຢູ່ຕະຫຼາດ. ກ່ອນມີໂຄງການນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີເງິນພໍທີ່ຈະເດີນທາງອອກຈາກແຂວງບ້ານເກີດເລີຍ. ໃນປັດຈຸບັນ, ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດເດີນທາງໄປແຂວງຕ່າງໆໄດ້ແລ້ວ. ແລະ ໃນມື້ໜຶ່ງ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າຈະຫາເງິນໄດ້ພຽງພໍ ເພື່ອເດີນທາງໄປຕ່າງປະເທດ.” ລາວຍັງກ່າວຕື່ມອີກວ່າ: “ແຕ່ໃນຖານະແມ່ຍິງ, ພວກເຮົາກໍ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຢູ່. ແມ່ຍິງຫຼາຍຄົນໃນບ້ານຂອງຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດເວົ້າພາສາລາວໄດ້ຢ່າງຫຼ່ຽນໄຫຼ. ນີ້ຈຶ່ງເປັນສາເຫດຂອງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການສື່ສານ ແລະ ໄດ້ຮັບຂໍ້ມູນທັງໝົດກ່ຽວກັບໂຄງການ.” ທ່ານນາງ ແສງວິດາ ແສງມະນີວົງ, ຈາກ ບ້ານນາອໍ, ຜູ້ນຳເຄືອຂ່າຍແມ່ຍິງຂອງ ສະຫະກອນວັນໃໝ່, ພົບວ່າໂຄງການນີ້ມີປະໂຫຍດຫຼາຍສຳລັບທັງຕົນເອງ ແລະ ແມ່ຍິງຄົນອື່ນໆ ຍ້ອນວ່າດຽວນີ້ບໍ່ມີການປູກຝິ່ນອີກຕໍ່ໄປແລ້ວ. ລາວເຊື່ອໝັ້ນວ່າ: “ພວກເຮົາສາມາດສ້າງລາຍຮັບໂດຍບໍ່ຕ້ອງປູກຝິ່ນໄດ້. ຕ້ອງຂອບໃຈໂຄງການນີ້, ດຽວນີ້ພວກເຮົາມີລາຍຮັບທີ່ສູງຂຶ້ນກວ່າເກົ່າແລ້ວ. ພວກເຮົາສາມາດຊື້ຢາ ແລະ ເຄື່ອງໃຊ້ພາຍໃນຄົວເຮືອນໄດ້.” ບັນດາສະມາຊິກເຄືອຂ່າຍແມ່ຍິງຈາກ 12 ບ້ານຍັງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການຝຶກອົບຮົມທົດສອບລົດຊາດກາເຟ ແລະ ຍົກສູງບົດບາດຍິງ-ຊາຍ ແລະ ພວກເຂົາຫວັງວ່າຈະມີໂອກາດໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການຝຶກອົບຮົມອື່ນໆອີກໃນອະນາຄົດ. ເຄືອຂ່າຍແມ່ຍິງຍັງໄດ້ສ້າງຕັ້ງກຸ່ມໄວ້ເພື່ອແລກປ່ຽນຄວາມຮູ້ລະຫວ່າງກັນເອງ. ທ່ານນາງ ແສງວິດາ ກ່າວຕື່ມອີກວ່າ: “ພວກເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ໂອ້ລົມກັນກ່ຽວກັບການປູກກາເຟເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງປຶກສາ ແລະ ແລກປ່ຽນກັນກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ຕ່າງໆທີ່ຕິດພັນກັບການດຳລົງຊີວີດ. ຮູ້ສືກວ່າພວກເຮົາມີຄວາມສາມັກຄີຍິ່ງຂຶ້ນ ໂດຍຜ່ານກິດຈະກຳເຫຼົ່ານີ້.” ໂຄງການທີ່ນຳພາໂດຍ UNODC ນີ້ແມ່ນໄດ້ຖືກຂະຫຍາຍອອກໄປຮອດເດືອນທັນວາ 2023 ໂດຍອີງຕາມງົບປະມານທີ່ມີ, ເຊິ່ງມີຈຸດປະສົງທີ່ຈະສືບຕໍ່ສະໜັບສະໜຸນຄວາມພະຍາຍາມຂອງທ້ອງຖິ່ນໄປຈົນຮອດຢ່າງໜ້ອຍປີ 2025. ໃນຮອບວຽນຂອງໂຄງການທີ່ຈະມາເຖິງນີ້, UNODC ຈະສືບຕໍ່ສ້າງທັກສະການຄຸ້ມຄອງໃຫ້ແກ່ ສະຫະກອນວັນໃໝ່, ໂດຍອີງຕາມພື້ນຖານດ້ານປະຊາທິປະໄຕທີ່ເຂັ້ມແຂງ ທີ່ແນໃສ່ສົ່ງເສີມບົດບາດໃຫ້ແກ່ແມ່ຍິງ. ໂຄງການດັ່ງກ່າວຍັງແນໃສ່ເພີ່ມທະວີພື້ນທີ່ປູກກາເຟໃຫ້ໄດ້ 2 ເທົ່າໃນຊຸມປີຕໍ່ໜ້າ, ໂດຍມີເປົ້າໝາຍຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດເພີ່ມຕື່ມໃນບັນດາຊຸມຊົມທີ່ຕ້ອງການຢຸດເຊົາການປູກຝິ່ນ, ໃນຂະນະດຽວກັນກໍ່ສ້າງສະຫະກອນທີ່ມີຄວາມຍືນຍົງ ແລະ ທົນທານດ້ານການເງິນ. ໂຄງການນີ້ໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນດ້ານການເງິນຈາກ ລັດຖະບານລຸກຊຳບວກ, ສ. ອາເມລິກາ, ເຢຍລະມັນ, ແລະ ຍີ່ປຸ່ນ.

1 of 5

ເລື່ອງ

23 ມິຖຸນາ 2021

ຮັບປະກັນການມີຊີວິດຂັ້ນເລີ່ມຕົ້ນທີ່ດີຂອງເດັກ: ການໃຫ້ອຸດໜູນແມ່ ແລະ ເດັກໃນ ສປປ ລາວ

ລັດຖະບານແຫ່ງ ສປປ ລາວໄດ້ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ໂຄງການໃຫ້ອຸດໜູນແມ່ ແລະ ເດັກ - ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ການອຸດໜູນເງີນສົດໃຫ້ແກ່ແມ່ຍິງຖືພາ ແລະ ເດັກເກີດໃໝ່ ໂດຍເສື່ອມສານກັບການບໍລິການຝາກທ້ອງ, ກວດຫຼັງເກີດ ແລະ ສະໜັບສະໜູນການຂຶ້ນທະບຽນການເກີດຂອງເດັກ. ມ ການໃຫ້ອຸດໜູນແມ່ ແລະ ເດັກໄດ້ເປີດຕົວຂຶ້ນຢ່າງເປັນທາງການ ໃນເດືອນມິຖຸນາ ປີ 2021, ເຊິ່ງເປັນສ່ວນໜື່ງຂອງໂຄງການຮ່ວມມື ຂອງອົງການເຄືອຂ່າຍ ສະຫະປະຊາຊາດ ທີ່ມີຊື່ວ່າ “ສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ລະບົບປົກປ້ອງສັງຄົມຂັ້ນພື້ນຖານໃນ ສປປ ລາວ”. ມາຮອດປະຈຸບັນ, ມີແມ່ຍິງຖືພາ ແລະ ເດັກຕ່ຳກ່ວາ 6 ເດືອນປະມານ 700 ຄົນໄດ້ຮັບການລົງທະບຽນເຂົ້າລະບົບເພື່ອຮັບອຸດໜູນ ແລະ ຍັງສືບຕໍ່ລົງທະບຽນຜູ້ໄດ້ຮັບສິດ ຢ່າງໜ້ອຍ 700 ຄົນເພີ່ມອີກ. ໂຄງການດັ່ງກ່າວເປັນໂຄງການທົດລອງ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຢູ່ໃນ 3 ເມືອງເປົ້າໝາຍ ເຊັ່ນ ເມືອງສະໜາມໄຊ ແລະ ເມືອງພູວົງ, ແຂວງອັດຕະປື ແລະ ເມືອງນອງ ຂອງແຂວງສະຫວັນນະເຂດ. ບົດຮຽນທີ່ຖອດຖອນໄດ້ຈາກການທົດລອງນີ້ ຈະຖືກໄປນຳໃຊ້ໃນການຂະຫຍາຍການໃຫ້ອຸດໜູນແມ່ຍິງ ແລະ ເດັກໃນເມືອງອື່ນໆຂອງປະເທດໃນໄລຍະຕໍ່ໄປ. "ຍ້ອນສະພາບການລະບາດຂອງໂຄວິດ - 19, ຈິ່ງເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເລີ່ມຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂຄງການປົກປ້ອງສັງຄົມແບບຜ່ານທາງໄກ ໂດຍສະເພາະແມ່ນການລົງທະບຽນກຸ່ມເປົ້າໝາຍ ແລະ ການຝຶກອົບຮົມພະນັກງານ. ອັນນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ການໃຫ້ອຸດໜູນແມ່ ແລະ ເດັກນີ້ກາຍເປັນນະວັດຕະກຳອັນໃໝ່ຂອງພວກເຮົາ." Beate Dastel, ຮັກສາການ ຫົວໜ້າອົງການ UNICEF ປະຈຳ ສປປ ລາວ ໂຄງການໄດ້ປັບໃຊ້ວິທິການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຕ່າງໆໄປຕາມສະພາບເສດຖະກິດສັງຄົມຂອງປະເທດ ແລະ ສະພາບການແຜ່ລະບາດຂອງໄຂ້ຫວັດໃຫຍ່ສາຍພັນໃໝ່. ລະດັບການເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງການເງີນໃນ ສປປ ລາວແມ່ນຍັງຕ່ຳຫຼາຍ ເຊິ່ງເຫັນວ່າປະຊາຊາຊົນໃນເຂດຊົນນະບົົດສ່ວນໜ້ອຍເທົ່ານັ້ນທີ່ມີບັນຊີທະນາຄານ ເພາະລະບົບຕາໜ່າງທະນາຄານຍັງບໍ່ທັນຂະຫຍາຍໄປສູ່ຊົນນະບົດໄດ້ຢ່າງທົ່ວເຖິງ. ການຈ່າຍອຸດໜູນແມ່ ແລະ ເດັກໃນຄັ້ງນີ້ແມ່ນນຳໃຊ້ລະບົບການເງີນແບບດີຈີຕອນ ເຊັ່ນ "U-Money" ທີ່ຈ່າຍຜ່ານເລກໝາຍໂທລະສັບທີ່ລົງທະບຽນຂອງຜູ້ໄດ້ຮັບສິດ. ບໍລິສັດທີ່ຮັບຜິດຊອບຈ່າຍອຸດໜູນນີ້ຈະເດີນທາງໄປຫາຜູ້ໄດ້ຮັບສິດທີ່ບໍ່ມີເລກໝາຍໂທລະສັບໃນຂັ້ນບ້ານເພື່ອຈ່າຍເງີນອຸດໜູນ. ກົນໄກການຈ່າຍເງີນໃນຮູບແບບດີຈີຕອນນີ້ ເປັນທີ່ນ່າສົນໃຈຫຼາຍໃນຍຸກປະຈຸບັນ ແລະ ບົດຮຽນນີ້ຈະຖືກນຳໄປໃຊ້ໃນການຈ່າຍອຸດໜູນສະຫວັດດີການສັງຄົມ ແລະ ປະກັນສັງຄົມອື່ນໆອີກ. ໂຄງການໃຫ້ອຸດໜູນແມ່ ແລະ ເດັກໄດ້ນຳໃຊ້ຫຼາຍຮູບແບບໃນການສ້າງຕັ້ງລະບົບ ແລະ ການສື່ສານໄປສູ່ຊຸມຊົນເປົ້າໝາຍ. ລະບົບປົກປ້ອງສັງຄົມພາຍໃນປະເທດແມ່ນຍັງບໍ່ທັນເຂັ້ມແຂງເທື່ອ. ຕາມທຳມະດາແລ້ວ, ກ່ອນຈະຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການຈ່າຍອຸດໜູນນັ້ນ ຕ້ອງມີລະບົບ ແລະ ໂຄງລ່າງພື້ນຖານດ້ານການປົກປ້ອງສັງຄົມແລ້ວ. ອົງການ ຢູນີເຊັບ ກຳລັງສະໜັບສະໜູນ ກະຊວງແຮງງານ ແລະ ສະຫວັດດີການສັງຄົມ ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂຄງການຮ່ວມກັບອຳນາດການປົກຄອງຂັ້ນບ້ານ, ເມືອງ ແລະ ຂະແໜງສາທາລະນະສຸກໃນບັນດາເມືອງທີ່ທົດລອງຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂຄງການນີ້. ຍ້ອນແນວນີ້ ໜື່ງໃນອົງປະກອບຂອງການທົດລອງໃຫ້ອຸດໜູນແມ່ ແລະ ເດັກ ຈິ່ງເປັນອົງປະກອບດ້ານການສື່ສານເພື່ອປ່ຽນແປງພືດຕິກຳ ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນປ່ຽນແປງແນວຄວາມຄິດ ແລະ ການກະທຳແບບດັ່ງເດີມ ໂດຍຫັນສູ່ການນຳໃຊ້ລະບົບປົກປ້ອງສັງຄົມໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ອັດຕາຄວາມທຸກຍາກໃນ ສປປ ລາວ ແມ່ນຍັງຢູ່ໃນລະດັບສູງຫຼາຍ, ສະນັ້ນ ໂຄງການໃຫ້ອຸດໜູນແມ່ ແລະ ເດັກຈິ່ງນຳໃຊ້ຫຼາກຫຼາຍວິທີການແບບເສື່ອມສານເພື່ອເອົາຊະນະຄວາມທຸກຍາກດັ່ງກ່າວ. ໂຄງການໄດ້ເສື່ອມສານການໃຫ້ອຸດໜູນດ້ານເງີນສົດໃຫ້ແກ່ແມ່ຍິງຖືພາ ແລະ ເດັກເກີດໃໝ່ ກັບການຝາກທ້ອງ, ການກວດຫຼັງເກີດ ແລະ ການຂຶ້ນທະບຽນເດັກເກີດໃໝ່. ການອອກແບບໂຄງການໃນລັກສະນະນີ້ ແມ່ນເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ເດັກສາມາດເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງໂພຊະນະການ ແລະ ຊຸດບໍລິການປິ່ນປົວສຸຂະພາບພາຍໃນ 1000 ວັນທຳອິດຂອງຊີວິດເດັກ. ໂຄງການຮ່ວມມືລະຫວ່າງ ລັດຖະບານແຫ່ງ ສປປ ລາວ ແລະ ອົງການເຄືອຂ່າຍ ສະຫະປະຊາຊາດແມ່ນເພື່ອ ເລັ່ງລັດຄວາມຄືບໜ້າສູ່ການບັນລຸເປົ້າໝາຍພັດທະນາແບບຍືນຍົງທີ 1(ລືບລ້າງຄວາມທຸກຍາກ), ເປົ້າໝາຍທີ 2 (ລຶບລ້າງຄວາມອຶດຫິວ) ແລະ ເປົ້າໝາຍທີ 16 (ສັນຕິພາບ, ຄວາມຍຸຕິທຳ ແລະ ການສ້າງສະຖາບັນທີ່ເຂັ້ມແຂງ). ຂຽນໂດຍ Loveleen De ໃນນາມຕົວແທນຂອງ ແຜນງານຮ່ວມຂອງ ສປຊ ກ່ຽວກັບການປົກປ້ອງສັງຄົມ ໃນ ສປປ ລາວ.

1 of 5

ເລື່ອງ

11 ມິຖຸນາ 2021

ການພັດທະນາ ຂອບການຮ່ວມມືລະຫວ່າງ ສປປ ລາວ - ສປຊ: ຂັ້ນຕອນການປຶກສາຫາລື ເພື່ອໃຫ້ຄູ່ຮ່ວມງານສະແດງຄຳເຫັນ ແລະ ມີສ່ວນຮ່ວມ

ຂອບການຮ່ວມມືລະຫວ່າງ ສປປ ລາວ - ສປຊ 2017-2021 ໃນປັດຈຸບັນແມ່ນໃກ້ຈະສິ້ນສຸດລົງແລ້ວ. ໃນຖານະເປັນເຄື່ອງມືທີ່ສຳຄັນດ້ານການວາງແຜນ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດວຽກງານດ້ານການພັດທະນາຂອງ ສປຊ ພາຍຫຼັງທີ່ມີການປະຕິຮູບ ລະບົບພັດທະນາຂອງ ສປຊ ໃໝ່, ຂອບການຮ່ວມມືຄັ້ງໃໝ່ຈຶ່ງຖືກສ້າງຂຶ້ນ ເພື່ອສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງເຈດຈຳນົງອັນເຂັ້ມແຂງກວ່າເກົ່າໃນການປະສານງານ, ສົ່ງເສີມຄວາມໂປ່ງໃສ, ປະສິດທິຜົນ ແລະ ຜົນກະທົບ. ນັບຕັ້ງແຕ່ທ້າຍປີ 2020, ທີມງານ ສປຊ ໃນ ສປປ ລາວ ໄດ້ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນ ເພື່ອສ້າງຄວາມກ້າວໜ້າດ້ານການວາງແຜນ ໂດຍປະສານງານຢ່າງໃກ້ຊິດກັບ ກະຊວງການຕ່າງປະເທດ, ກະຊວງແຜນການ ແລະ ການລົງທຶນ, ແລະ ກະຊວງອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກ່ຽວກັບການພັດທະນາ ຂອບການຮ່ວມມືດ້ານການພັດທະນາແບບຍືນຍົງລະຫວ່າງ ສປປ ລາວ-ສປຊ (UNSDCF). UNSDCF ແມ່ນຖືກສ້າງຂຶ້ນບົນພື້ນຖານຂອງ ເອກະສານຕົ້ນຕໍຄື: ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດຄັ້ງທີ 9 ແຕ່ປີ 2021-2025, ຮ່າງປະເມີນຜົນຂອງ ສປຊ ກ່ຽວກັບສະຖານະການດ້ານການພັດທະນາໃນ ສປປ ລາວ, ແລະ ການປະເມີນຜົນໄດ້ຮັບແບບເອກະລາດລ່າສຸດຂອງ ຂອບການຮ່ວມມືລະຫວ່າງ ສປປ ລາວ - ສປຊ 2017-2021 ໃນປັດຈຸບັນ. ທັງໝົດນີ້ເຮັດໃຫ້ສາມາດວາງຮາກຖານໃຫ້ແກ່ການລະບຸບຸລິມາສິດດ້ານການພັດທະນາເພື່ອການປ່ຽນແປງ, ຍຸດທະສາດໃນການບັນລຸເປົ້າໝາຍຕ່າງໆ, ເຊັ່ນ: ການປ່ຽນແປງ, ແລະ ທິດຊີ້ນຳໃນການເຮັດວຽກຮ່ວມກັນກັບຄູ່ຮ່ວມງານແຫ່ງຊາດຕົ້ນຕໍ. ສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນ, ໃນກອງປະຊຸມ ຄະນະຊີ້ນຳຮ່ວມ ພາຍໃຕ້ການນຳພາຮ່ວມຂອງ ຜູ້ປະສານງານອົງການ ສປຊ ແລະ ກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ໃນເດືອນກຸມພາ, ໄດ້ມີການຕັດສິນໃຈລວມເອົາຄູ່ຮ່ວມງານຈາກຫຼາກຫຼາຍພາກສ່ວນທີ່ລວມມີ: ຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາ, ພາກເອກະຊົນ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ບໍ່ສັງກັດລັດຖະບານ ເຂົ້າໃນຂັ້ນຕອນການພັດທະນາ. ໂດຍຜ່ານການຕັດສິນໃຈນີ້, ທີມງານ ສປຊ ໃນ ສປປ ລາວ ແມ່ນແນໃສ່ສ້າງ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍການເປັນຄູ່ຮ່ວມມືເພື່ອການພັດທະນາໃນ ສປປ ລາວ ໃຫ້ກວ້າງຂວາງອອກຕື່ມ. ໃນເວລາຕໍ່ມາໄດ້ມີການຈັດກອງປະຊຸມປຶກສາຫາລືຫຼາຍສະໄໝຂຶ້ນ, ເຊິ່ງມີຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມຫຼາຍກວ່າ 150 ຄົນ ໂດຍຕາງໜ້າໃຫ້ແກ່ຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາທີ່ມີສຳນັກງານ ແລະ ບໍ່ມີສຳນັກງານຕັ້ງຢູ່ໃນ ສປປ ລາວ, ອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ບໍ່ສັງກັດລັດຖະບານ, ແລະ ອົງກອນພາກເອກະຊົນ ເພື່ອມີເຂົ້າມາມີສ່ວນຮ່ວມໃນຂັ້ນຕອນດັ່ງກ່າວ. ທ່ານ ໄມທອງ ທຳມະວົງສາ, ຫົວໜ້າກົມອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ, ກະຊວງການຕ່າງປະເທດ, ທັງຍັງເປັນ ຫົວໜ້າກອງເລຂາ ປພຍ ແຫ່ງຊາດ ກ່າວເນັ້ນຢ້ຳວ່າ: “ສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນຕ້ອງດັດປັບ ຂອບການຮ່ວມມື ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບບຸລິມາສິດແຫ່ງຊາດທີ່ກຳນົດໄວ້ໃນ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດ ເພື່ອສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຕ້ອງການອັນແທ້ຈິງຂອງປະເທດ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຊົມເຊີຍ ອົງການ ສປຊ ໃນ ສປປ ລາວ ທີ່ໄດ້ພັດທະນາ ຂອບການຮ່ວມມື ນີ້ຂຶ້ນ ໂດຍຜ່ານຮູບແບບການປຶກສາຫາລື ເພື່ອໃຫ້ຄູ່ຮ່ວມງານຈາກທຸກພາກສ່ວນໄດ້ສະແດງຄຳເຫັນ ແລະ ມີສ່ວນຮ່ວມເຂົ້າໃນຂັ້ນຕອນດັ່ງກ່າວຢ່າງຕັ້ງໜ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າຂໍ້ມູນຈາກຄູ່ຮ່ວມງານຈະເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍຕໍ່ກັບການສົນທະນາໃນລະຫວ່າງກອງປະຊຸມ ແລະ ປະກອບສ່ວນເປັນຢ່າງດີຕໍ່ກັບຮ່າງສຸດທ້າຍຂອງ ຂອບການຮ່ວມມື ດັ່ງກ່າວ.” ໃນລະຫວ່າງກ່າວເປີດໃນກອງປະຊຸມປຶກສາຫາລືນີ້, ຜູ້ປະສານງານອົງການ ສປຊ ປະຈຳ ສປປ ລາວ, ທ່ານນາງ ຊາຣາ ເຊັກເກນເນສ, ໄດ້ເນັ້ນໃຫ້ເຫັນວ່າ: “ໃນກອງປະຊຸມປຶກສາຫາລືເຫຼົ່ານີ້, ພວກເຮົາໄດ້ຫັນມາຮ່ວມກັນພິຈາລະນາແຜນງານທີ່ເປັນບຸລິມາສິດສຳລັບ ຂອບການຮ່ວມມື ໃນຄັ້ງຕໍ່ໄປ. ນີ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ສາມາດລວບລວມເອົາບົດວິເຄາະຂອງ ສປຊ ເຂົ້າເປັນອັນດຽວ ໂດຍຜ່ານ ກົນໄກການວິເຄາະແບບທົ່ວໄປຂອງ ສປຊ ພ້ອມທັງນະໂຍບາຍທີ່ເປັນບຸລິມະສິດຂອງລັດຖະບານ ດັ່ງທີ່ກຳນົດໄວ້ໃນ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດ.” ຜູ້ປະສານງານ ຍັງໄດ້ເນັ້ນຢ້ຳຕື່ມອີກວ່າ “ນີ້ແມ່ນການພັດທະນາຂອບການວາງແຜນຍຸດທະສາດລະຫວ່າງ ສປປ ລາວ - ສປຊ ຄັ້ງທຳອິດ ນັບຕັ້ງແຕ່ມີການປະຕິຮູບ ລະບົບການພັດທະນາຂອງ ສປຊ ໃນທົ່ວໂລກ, ແລະ ຍ້ອນແນວນັ້ນຈຶ່ງເກີດມີຄວາດຄາດຫວັງອັນໃໝ່ຕໍ່ກັບພວກເຮົາທຸກຄົນໃນການເຮັດໃນສິ່ງທີ່ແຕກຕ່າງ ແລະ ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນຢ່າງໃກ້ຊິດຂຶ້ນຕື່ມອີກ.” “ກອງປະຊຸມປຶກສາຫາລືນີ້ແມ່ນຂັ້ນຕອນທີ່ສຳຄັນບໍ່ພຽງແຕ່ສະເພາະ ອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງລວມໄປເຖິງຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາທັງໝົດ, ລວມທັງ ລັດຖະບານອາເມລິກາ ເອງກໍ່ຍິນດີທີ່ຈະເປັນສ່ວນໜຶ່ງ,” ກ່າວໂດຍ ທ່ານ A. Michael Stern, ຮອງຜູ້ຕາງໜ້າ ອົງການພັດທະນາສາກົນ ແຫ່ງ ສະຫະລັດອາເມລິກາ ປະຈຳ ສປປ ລາວ. “ເປັນທີ່ໜ້າຍິນດີທີ່ໄດ້ເຫັນຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາຈາກຫຼາຍພາກສ່ວນເຂົ້າຮ່ວມໃນຂັ້ນຕອນນີ້, ແລະ ໄດ້ມີໂອກາດສະໜອງຂໍ້ມູນ ພ້ອມທັງພິຈາລະນາແຜນງານຂອງພວກເຮົາໄປພ້ອມໆກັນ ແລະ ທັງໄດ້ຄົ້ນຄິດວ່າຈະເຮັດແນວໃດໃຫ້ວຽກງານຂອງພວກເຮົາສອດຄ່ອງກັບວຽກງານຂອງໜ່ວຍງານຕ່າງໆຂອງ ອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ໃນ ສປປ ລາວ.” ໃນນາມເປັນໂຕແທນໃຫ້ແກ່ ອົງການຈັດຕັ້ງທາງສັງຄົມ (CSO) ຂອງ ສປປ ລາວ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມປຶກສາຫາລືດັ່ງກ່າວ, ທ່ານ ທອງດຳ ພົງພິຈິດ, ຈາກ ສະມາຄົມນາໆຊາດເພື່ອມະນຸດ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ (GAPE), ແມ່ນມີຄວາມດີໃຈທີ່ໄດ້ມີໂອກາດເຂົ້າຮ່ວມ ແລະ ປະກອບສ່ວນໃນຂັ້ນຕອນທັງໝົດຂອງການພັດທະນາ ຂອບການຮ່ວມມື. “ພວກເຮົາດີໃຈທີ່ສາມາດມີສ່ວນຮ່ວມໃນຂະບວນການວິເຄາະ, ວາງແຜນ, ຕິດຕາມ, ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ, ປະເມີນຜົນ ແລະ ລາຍງານຜົນຂອງ ຂອບການຮ່ວມມື ດັ່ງກ່າວ.” ລາວຍັງໄດ້ກ່າວຕື່ມອີກວ່າ: “CSO ຍັງຈະສືບຕໍ່ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນ ເພື່ອຍົກສູງປະສິດທິພາບຂອງກົນໄກການບໍລິຫານ, ປະສານງານ ແລະ ຮ່ວມມື ເພື່ອປະກອບສ່ວນຕໍ່ຜົນສຳເລັດຂອງການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດຄັ້ງທີ 9.” ຜູ້ອຳນວຍການ ສະມາຄົມນ້ຳໃຈຊາວບ້ານ, ເຊິ່ງເປັນອົງການຈັດຕັ້ງທ້ອງຖິ່ນທີ່ບໍ່ສັງກັດລັດຖະບານ, ທີ່ເຮັດວຽກສົ່ງເສີມການສຶກສາ, ຄວາມສະເໝີພາບຍິງ-ຊາຍ ແລະ ການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ເດັກ ແລະ ແມ່ຍິງ, ທ່ານນາງ ມີນາວັນ ພົນເສນາ, ໄດ້ເລັງເຫັນເຖິງຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງການເຮັດວຽກຮ່ວມກັນຈາກກອງປະຊຸມປຶກສາຫາລືນີ້, ຍ້ອນວ່າ CSO ໃນລາວກໍ່ພວມຢູ່ໃນຂັ້ນຕອນການກຳນົດແຜນ 5 ປີຂອງຕົນເຊັ່ນດຽວກັນ. “ພາຍຫຼັງເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມຄັ້ງນີ້ແລ້ວ, CSO ກໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ດີຂຶ້ນກ່ຽວກັບແຜນງານ 5P ທີ່ປະກອບມີ: ປະຊາຊົນ, ໂລກ, ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ສັນຕິພາບ ແລະ ການເປັນຄູ່ຮ່ວມມື ທີ່ຕ້ອງບັນລຸໃຫ້ໄດ້ໂດຍ ອົງການ ສປຊ ປະຈຳ ສປປ ລາວ. ພວກເຮົາຈະເບິ່ງນຳກັນວ່າຈະສາມາດຮ່ວມມືກັບ ອົງການ ສປຊ ໄດ້ຄືແນວໃດນັບຈາກນີ້ຕໍ່ໄປ, ໂດຍພິຈາລະນາຈາກສິ່ງທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກກອງປະຊຸມກ່ຽວກັບ UNSDCF ໃນມື້ນີ້.” ຈາກ ສະມາຄົມນັກທຸລະກິດຍິງແຫ່ງຊາດລາວ, ທີ່ເປັນບ່ອນເຕົ້າໂຮມຜູ້ປະກອບການ ແລະ ນັກທຸລະກິດຍິງໃນທົ່ວປະເທດລາວ, ທ່ານນາງ ປະທຸມພອນ ເພັດສາວົງ, ກ່າວວ່າ: “ໃນກອງປະຊຸມປຶກສາຫາລືຄັ້ງນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຮູ້ປະເດັນທີ່ໜ້າສົນໃຈຫຼາຍຢ່າງ ທີ່ຈະນຳໄປແບ່ງປັນໃຫ້ແກ່ສະມາຊິກຂອງ ສະມາຄົມນັກທຸລະກິດຍິງແຫ່ງຊາດລາວ ໄດ້ຮັບຮູ້ນຳ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນືິດຊີ້ນຳຕໍ່ ວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍ ແລະ ຂະໜາດກາງ (SME) ແລະ ບັນດາສະຕາດອັບທັງຫຼາຍ.” ປັດຈຸບັນໄດ້ສຳເລັດຮ່າງສຸດທ້າຍຂອງ ຂອບການຮ່ວມມືດ້ານການພັດທະນາແບບຍືນຍົງລະຫວ່າງ ສປປ ລາວ - ສປຊ 2022-2026 ແລະ ໄດ້ຍື່ນໃຫ້ ລັດຖະບານ ແຫ່ງ ສປປ ລາວ ເປັນທີ່ຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ. ມີແຜນທີ່ຈະຈັດ ກອງປະຊຸມລະດັບສູງຂອງ ລັດຖະບານລາວ ແລະ ຄະນະກຳມະການຊີ້ນຳຮ່ວມຂອງ ສປຊ ໃນຊ່ວງກາງປີ 2021 ເພື່ອຮັບຮອງເອົາ ຂອບການຮ່ວມມື ສະບັບໃໝ່ຢ່າງເປັນທາງການ.

1 of 5

ເລື່ອງ

05 ມີນາ 2021

ຊີວິດຂອງພະນັກງານສັກຢາກັນພະຍາດໃນ ສປປ ລາວ

ປະມານ 50 ກິໂລແມັດໄປທາງເໜືອຂອງເມືອງຫຼວງຂອງ ສປປ ລາວ, ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ, ແມ່ນທີ່ຕັ້ງຂອງສຸກສາລາຫຼັກ 52. ສຸກສາລາດັ່ງກ່າວຄອບຄຸມ 9 ບ້ານທີ່ປະກອບມີເດັກນ້ອຍຫຼາຍກວ່າ 2,000 ຄົນ. ທ່ານນາງ ຈັນສີ ຈັນດາລາ ອາຍຸ 37 ປີແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາພະຍາບານປະຈຳສຸກສາລາແຫ່ງນີ້, ເຊິ່ງແມ່ນໜຶ່ງໃນຜູ້ທີ່ຮັບຜີິດຊອບບໍລິຫານໂຄງການສັກຍາກັນພະຍາດຢ່າງເປັນປະຈຳໃນບັນດາບ້ານເຫຼົ່ານີ້. ຕະຫຼອດ 11 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ເພິ່ນໄດ້ສັກຢາກັນພະຍາດໃຫ້ແມ່ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍໃນຫຼາຍບ້ານທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃກ້ກັບ ສຸກສາລາຫຼັກ 52. ຕັ້ງແຕ່ເກີດໄປຈົນເຖິງ 2 ປີ, ເດັກນ້ອຍຈະໄດ້ຮັບການສັກຢາກັນພະຍາດຢ່າງເປັນປະຈຳ. “ທີມງານ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າເອງມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບສັກຢາກັນພະຍາດໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍທັງໝົດ 2,000 ຄົນໃນ 400 ຄົວເຮືອນ,” ທ່ານນາງ ຈັນສີ ກ່າວ. ໃນທຸກເດືອນ, ສຸກສາລາແຫ່ງນີ້ຈະສັກຢາກັນພະຍາດຢ່າງເປັນປະຈຳໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍທຸກຄົນໃນເມືອງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ບັນຫາທ້າທາຍແມ່ນພໍ່ແມ່ ແລະ ລູກຂອງພວກເຂົາມັກຈະບໍ່ມາຕາມນັດ. “ມີຫຼາຍຄອບຄົວທີ່ມັກຈະບໍ່ມາສຸກສາລາໃນເວລາທີ່ລູກຂອງພວກເຂົາຕ້ອງສັກຢາກັນພະຍາດ. ຫຼາຍຄອບຄົວຫຍຸ້ງວຽກຢູ່ສວນ, ໃນຂະນະທີ່ບາງຄອບຄົວກໍ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງການສັກຢາກັນພະຍາດໃຫ້ລູກຂອງຕົນຢ່າງຄົບຖ້ວນ.” ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ເດັກນ້ອຍໄດ້ຮັບການສັກຢາກັນພະຍາດທີ່ສຳຄັນແກ່ຊີວິດຂອງພວກເຂົາ, ທີມງານທີ່ປະກອບມີສະມາຊິກ 4 ຄົນ, ລວມທັງ ທ່ານນາງ ຈັນສີ, ໄດ້ອອກໄປຕາມຄົວເຮືອນຕ່າງໆທີ່ມີເດັກນ້ອຍທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການສັກຢາກັນພະຍາດປະຈຳເດືອນເທື່ອ. ເພິ່ນຈະນຳເອົາຢາປ້ອງກັນພະຍາດຈຳນວນ 90 ຫຼອດໃສ່ໄວ້ໃນຖັງເກັບຄວາມເຢັນ ແລະ ຖືໄປນຳສະເໝີ. ເພິ່ນເດີິນທາງດ້ວຍລົດຈັກໄປຕາມບ້ານແຕ່ລະຫຼັງເພື່ອສັກຢາກັນພະຍາດໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍ. ໃນບາງຄັ້ງ, ເມື່ອຕ້ອງສັນຈອນໃນເສັ້ນທາງທີ່ຍາກລຳບາກ, ເພິ່ນຈະຈອດລົດຈັກໄວ້ຢູ່ຫ້ອງການບ້ານ ແລະ ຍ່າງໄປແທນ. ທ່ານນາງ ຈັນສີ ສະໜອງຢາກັນພະຍາດຫຼາຍປະເພດ, ເຊັ່ນວ່າ: ພະຍາດຕັບອັກເສບ B, ວັນນະໂລກ, ໄຂ້ໝາກແດງໃຫຍ່, ຢາໂປລີໂອແບບສັກ, ຢາໂປລີໂອແບບກິນ, ຢາປ້ອງກັນ 5 ພະຍາດສຳຄັນ, ເຕຕານົດ, ແລະ ອື່ນໆ. ເພິ່ນຍັງໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມດ້ານການເກັບຮັກສາອຸນຫະພູມໃຫ້ແກ່ຢາປ້ອງກັນພະຍາດ ແລະ ວິທີໃນການສັກຢາໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍ. ທັນທີທີ່ເດັກນ້ອຍໄດ້ຮັບການສັກຢາຄັ້ງທຳອິດໄປແລ້ວ, ພວກເຂົາຈະຖືກບັນທຶກເຂົ້າໃນບົດບັນທຶກຂອງສຸກສາລາ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ສຸກສາລາກໍ່ຈະອອກບັດສັກຢາສີເຫຼືອງໃຫ້ແກ່ພໍ່ແມ່. ໃນອະດີດ, ສປປ ລາວ ໄດ້ປະເຊີນກັບບັນດາພະຍາດຮ້າຍແຮງ, ເຊັ່ນວ່າຝີດາດ, ໂປລີໂອ, ໄຂ້ໝາກແດງໃຫຍ່ ແລະ ໄຂ້ໝາກແດງນ້ອຍ. ຍ້ອນຈຸດປະສົງຢາກສັກຢາກັນພະຍາດໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍ ແລະ ລຶບລ້າງພະຍາດຕ່າງໆ, ໂຄງການເສີມສ້າງພູມຄຸ້ມກັນພະຍາດແຫ່ງຊາດ (EPI) ຈຶ່ງຖືກສ້າງຂຶ້ນໃນປີ 1982, ໂດຍແນໃສ່ເດັກນ້ອຍອາຍຸຕໍ່າກວ່າ 2 ປີ ແລະ ແມ່ຍິງອາຍຸລະຫວ່າງ 15-45 ປີທົ່ວປະເທດ. ອົງການ UNICEF ແມ່ນໜ່ວຍງານທີ່ນຳພາວຽກງານການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ປະສານງານດ້ານຢາປ້ອງກັນພະຍາດໃນ ສປປ ລາວ. ຍ້ອນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນອັນດີຈາກຜູ້ໃຫ້ທຶນ, ເຊັ່ນວ່າ ຄະນະກຳມະການຮ່ວມມືຍີ່ປຸ່ນ-UNICEF, ໂຄງການ EPI ຈຶ່ງສາມາດລຶບລ້າງພະຍາດຝີດາດ ແລະ ໂປລີໂອໄດ້. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຍັງຈະຕ້ອງໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບພະຍາດໄຂ້ໝາກແດງໃຫຍ່ ແລະ ໄຂ້ໝາກແດງນ້ອຍຕໍ່ໄປ. ໂຄງການ EPI ໄດ້ວາງເປົ້າໝາຍບັນລຸຈຳນວນເດັກນ້ອຍທີ່ໄດ້ຮັບການສັກຢາກັນພະຍາດຢ່າງເປັນປະຈຳໃຫ້ໄດ້ 95 ສ່ວນຮ້ອຍ. ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍນີ້, ໄດ້ມີການດຳເນີນງານການວາງແຜນເພື່ອການເຂົ້າເຖິງແບບກວມລວມ, ການຝຶກອົບຮົມພະນັກງານສາທາລະນະສຸກ, ການຝຶກອົບຮົມໃນຊຸມຊົນຕ່າງໆ ແລະ ການລະດົມການສະໜັບສະໜຸນຈາກສັງຄົມໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ. “ຂ້າພະເຈົ້າຈະສືບຕໍ່ເຮັດວຽກເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ເດັກນ້ອຍໄດ້ຮັບການສັກຢາກັນພະຍາດຢ່າງເປັນປະຈຳ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າວຽກງານນີ້ຍັງຕ້ອງໄດ້ຮັບການປັບປຸງ. ເພື່ອຈະໃຫ້ເຂົ້າເຖິງເດັກນ້ອຍທຸກຄົນ, ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ພະຍາຍາມເພິ່ມຕື່ມອີກເພື່ອສ້າງຄວາມຕື່ນໂຕກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງຢາປ້ອງກັນພະຍາດໃຫ້ພໍ່ແມ່ເຂົ້າໃຈ, ໂດຍເລີ່ມຕັ້ງແຕ່ໄລຍະແມ່ຖືພາເປັນຕົ້ນໄປ,” ທ່ານນາງ ຈັນສີ ກ່າວ ດ້ວຍການສະໜັບສະໜຸນຈາກຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາ, ເຊັ່ນວ່າ ອົງການອະນາໄມໂລກ (WHO), ອົງການພັນທະມິດເພື່ອຢາປ້ອງກັນພະຍາດ (GAVI), ອົງການຮ່ວມມືສາກົນເກົາຫຼີ (KOICA), ອົງການລຸກຊຳບວກເພື່ອການຮ່ວມມືພັດທະນາ (Lux-Development), ອົງການຊ່ວຍເຫຼືອເດັກ ແຫ່ງ ອົດສະຕາລີ້, ແລະ ອົງການກາແດງສະວິດ, ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ ຈຶ່ງສາມາດສະໜອງຢາປ້ອງກັນພະຍາດຢ່າງເປັນປະຈຳໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍທຸກຄົນໄດ້ແບບບໍ່ເສຍຄ່າ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ວຽກງານດ້ານການສັກຢາກັນພະຍາດຍັງຕ້ອງໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນດ້ານເງິນທຶນເພື່ອນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການຝຶກອົບຮົມ, ການຄຸ້ມຄອງ, ການປະສານງານ, ແລະ ອື່ນໆ. ຄວາມຕ້ອງການການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານການເງິນຍິ່ງຈະເພີ່ມຂຶ້ນຕື່ມຍ້ອນ ສປປ ລາວ ກຳລັງກະກຽມທີ່ຈະແນະນຳຢາປ້ອງກັນພະຍາດ COVID-19 ໃນຊ່ວງຕົ້ນປີ 2021 ນີ້. -- ບົດຄວາມ ແລະ ຮູບພາບໂດຍ ອະຍຸສ ກາຣກີ, ພະນັກງານສື່ສານ ປະຈຳ ອົງການ UNICEF ໃນ ສປປ ລາວ. ອ່ານຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບ ອົງການ UNICEF ແລະ ວຽກງານການປະກອບສ່ວນຕໍ່ເດັກນ້ອຍໃນ ສປປ ລາວ ໄດ້ທີ່ https://www.unicef.org/laos/ ຊ່ວຍຕິດຕາມ ອົງການ UNICEF ໃນ ສປປ ລາວ ໄດ້ຜ່ານ Twitter, Instagram ແລະ Facebook.

1 of 5

ເລື່ອງ

06 ມັງກອນ 2021

ຄວາມທົນທານຜ່ານ COVID-19: ເລື່ອງລາວຂອງ Xon Phao, ວິສະຫະກິດຄົນພິການຂະໜາດນ້ອຍ ທີ່ມີຜົນສຳເລັດຍິ່ງໃຫຍ່ໃນປີ 2020

ວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍທີ່ສຸດ ແລະ ຂະໜາດນ້ອຍ (Micro and small enterprises or MSEs) ແມ່ນມີຫຼາຍກ່ວາ 80% ຂອງວິສາຫະກິດໃນ ສປປ ລາວ [1] ແລະອີງໃສ່ການຄ້າຂາຍປະຈໍາວັນເພື່ອຄວາມຢູ່ລອດ ແລະ ຫາລ້ຽງຊີບຄອບຄົວຂອງຜູ້ປະກອບການ. ໃນໄລຍະການລະບາດຂອງໂຄວິດ-19, MSEs ຍັງສືບຕໍ່ປະເຊີນໜ້າກັບສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍ, ເຊິ່ງບໍ່ສາມາດເຂົ້າສິນຄ້ານຳເຂົ້າແລະ ຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ການໝູນວຽນຍັງຕໍ່າຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ຜົນຂອງການສຳຫຼວດທີ່ນຳໂດຍອົງການ ໃນເດືອນມິຖຸນາ ປີ 2020 ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍທີ່ສຸດ ແລະ ຂະໜາດນ້ອຍຈຳນວນ 350 ແຫ່ງຢູ່ໃນ 6 ແຂວງ, ໃນນັ້ນ 95% ແມ່ນໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກຊ່ວງຕົ້ນໆຂອງໂຄວິດ-19, ເຊິ່ງການຂາຍຫຼຸດລົງເຖິງ 81% ຂອງທຸລະກິດໃນລະຫວ່າງການກັກຕົວໃນເດືອນເມສາ. [2] ດັ່ງທີ່ລະບຸໄວ້ໃນ ແຜນການຕອບໂຕ້ໂຄວິດ-19 ດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງ ສປປ ລາວ, ອົງການສະຫະປະຊາຊາດມີຄວາມມຸ່ງ ໝັ້ນທີ່ຈະສະໜັບສະໜູນລັດຖະບານແຫ່ງ ສປປ ລາວ, MSEs ແລະ ອຸດສະຫະກໍາລາວໃນການສ້າງຄືນໃໝ່ໃຫ້ດີກວ່າເກົ່າ, ເປີດກວ້າງໃຫ້ມີຫຼາຍກຸ່ມແຮງງານທີ່ທົ່ວເຖິງ, ສະໜັບສະໜູນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຫຼາຍທີ່ສຸດ ພັດທະນາການດຳເນີນງານຢ່າງທົນທານ ແລະ ຍືນຍົງ. ສູນຄົນພິການ Xon Phao ແມ່ນຕົວຢ່າງທີ່ດີຂອງເສດຖະກິດທີ່ມີການເປີດກວ້າງໃຫ້ມີບົດບາດ ແລະ ມີສ່ວນຮ່ວມ ຂອງ ສປປ ລາວ. ຄວາມພະຍາຍາມ ແລະ ຜົນສຳເລັດຂອງສູນດັ່ງກ່າວໃນໄລຍະການແຜ່ລະບາດຂອງ COVID-19 ໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວິທີທີ່ຜູ້ຄົນຈາກທຸກໆຄວາມສາມາດ ແລະ ພື້ນຖານ, ເມື່ອມີທັກສະ ແລະ ໂອກາດ ກໍ່ສາມາດປະກອບສ່ວນຕໍ່ຊຸມຊົນຢ່າງກວ້າງຂວາງ ແລະ ມີຄວາມຮູ້ໃນການປັບຕົວ ແລະ ປັບປຸງ ເຖິງວ່າຢູ່ໃນສະພາບເສດຖະກິດທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ. ສູນ Xon Phao ແມ່ນຖືກສ້າງຕັ້ງຂື້ນໃນປີ 2017 ໂດຍ ພຸດອາລີ ວົງສະໄໝ ແລະ ເພື່ອນຮ່ວມງານ 4 ຄົນ ເພື່ອສ້າງພື້ນທີ່ ເຊິ່ງພວກເຂົາສາມາດແບ່ງປັນທັກສະໃນການທັກແຊ່ວ ແລະ ການອອກແບບກັບຄົນອື່ນໆ. ດ້ວຍການເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ໃນຄອບຄົວທີ່ມີລາຍຮັບຕໍ່າ ແລະ ດຳລົງຊີວິດທີ່ມີຄວາມບົກຜ່ອງດ້ານຮ່າງກາຍ, ພຸດອາລີ ໄດ້ຜ່ານຜ່າຄວາມລຳບາກ ແລະ ຄວາມຫຍໍ້ທໍ້ຫລາຍ ກ່ອນຈົບມັດທະຍົມປາຍ ແລະ ຊອກຫາວຽກເຮັດງານທຳ. ສູນ Xon Phao ໄດ້ກາຍເປັນບ່ອນທີ່ ພຸດອາລີ ແລະ ຄົນພິການຜູ້ອື່ນທີ່ມາຈາກທົ່ວປະເທດ ໃນ ສປປ ລາວ ສາມາດມີໂອກາດໃນການຫາລ້ຽງຊີບ ແລະ ຕອບແທນໃຫ້ກັບຊຸມຊົນ. ໃນປີ 2019 ກຸ່ມ Xon Phao ຄ່ອຍໆເພີ່ມທະວີຜະລິດຕະພັນຫຼາຍຢ່າງ, ລວມມີ: ກະເປົາຊື້ເຄື່ອງ, ກະເປົາເງິນ, ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ເຄື່ອງໃຊ້ໃນເຮືອນ, ເຄື່ອງຖັກແສ່ວ ແລະ ເກີບ - ພ້ອມທັງຍັງຄົງສຸມໃສ່ການຮຽນຮູ້ທັກສະໃໝ່, ຫັດຖະກຳ ແລະ ການຄ້າຈາກຜູ້ຊ່ຽວຊານທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ. ການຂາຍຜະລິດຕະພັນທີ່ມີຄຸນນະພາບຂອງພວກເຂົາໃນຕະຫລາດກາງຄືນຂອງລາວ, ເຮັດໃຫ້ສູນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນວົງກວ້າງ, ແລະ ການທ່ອງທ່ຽວທີ່ເພີ່ມຂື້ນໃນນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນເຮັດໃຫ້ສູນສາມາດຂະຫຍາຍຕົວໄດ້ຢ່າງໄວວາ. ເມື່ອຕົ້ນປີ 2020, ກຸ່ມ Xon Phao ໄດ້ສະໜັບສະໜູນຫຼາຍກວ່າ 30 ຄົນ, ໄດ້ສອນວິຊາຊີບຫັດຖະກຳ, ພັດທະນາທັກສະ ແລະ ສ້າງລາຍໄດ້ປານກາງໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນທີ່ມີຄວາມພິການປະເພດຕ່າງໆ, ລວມທັງຜູ້ລອດຊີວິດຈາກພະຍາດໂປລິໂອ, ຜູ້ພິການທາງສາຍຕາ, ຄົນພິການຕັ້ງແຕ່ກຳເນີດ, ແລະ ຄົນພິການທີ່ເກີດຈາກອຸປະຕິເຫດ. ພຸດອາລີເຊື່ອວ່າ “ຄວາມສຳເລັດຂອງກຸ່ມ Xon Phao ແມ່ນມາຈາກທ່າແຮງທາງບວກທີ່ຖືກສ້າງຂື້ນໂດຍກຸ່ມ. ທຸກໆຄົນຢູ່ທີ່ນີ້ເພື່ອຮຽນຮູ້ຈາກກັນ ແລະ ກັນ ແລະ ມາພ້ອມກັບຈັນຍາບັນໃນການເຮັດວຽກທີ່ເຂັ້ມແຂງ. ຄົນພິການມີຄວາມຄິດສ້າງສັນສະເໝີ, ເຊິ່ງມັນແມ່ນວິທີທີ່ພວກເຮົາຊອກຫາເສັ້ນທາງຂອງພວກເຮົາເອງໂດຍຜ່ານຜ່າຄວາມທ້າທາຍຕ່າງໆ ທີ່ບໍ່ຄ່ອຍແມ່ນປະສົບການຂອງຄົນພິການ.” ພຸດອາລີເຫັນວ່າສູນດັ່ງກ່າວເປັນສະຖານທີ່ທີ່ສະມາຊິກແຕ່ລະຄົນເຮັດວຽກໃນການຜະລິດເຄື່ອງຫັດຖະກຳທີ່ມີເອກະລັກສະເພາະ, ສວຍງາມ, ມີຄຸນນະພາບສູງ, ແລະ ມີການອອກແບບທີ່ແຕກຕ່າງຈາກຍີ່ຫໍ້ອື່ນໆໃນທ້ອງຖິ່ນ, ແລະ ນີ້ກໍ່ເປັນຜົນສຳເລັດໂດຍຜ່ານແນວຄວາມຄິດທີ່ຫຼາກຫຼາຍທີ່ໄດ້ແບ່ງປັນໃນທີມງານ. ເມື່ອການລະບາດຂອງໂຄວິດ-19 ໄດ້ເຂົ້າມາໃນ ສປປ ລາວ ໃນເດືອນມີນາ ແລະ ປະເທດດັ່ງກ່າວໄດ້ກຽມພ້ອມສຳລັບການປິດລ້ອມໃນເດືອນເມສາ ແລະ ກໍ່ມີຂໍ້ຈຳກັດທີ່ຊາຍແດນ, ເຊັ່ນດຽວກັບວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍຫຼາຍໆແຫ່ງ, ກຸ່ມ Xon Phao ບໍ່ແນ່ໃຈວ່າພວກເຂົາຈະຈັດການກັບຊ່ວງເວລາທີ່ບໍ່ແນ່ນອນນັ້ນໄດ້ແນວໃດ. ກ່ອນທີ່ຈະມີການປິດລ້ອມຢ່າງຮີບດ່ວນ, ສູນດັ່ງກ່າວຕ້ອງປ່ອຍໃຫ້ສະມາຊິກ 5 ຄົນ ກັບບ້ານຫາຄອບຄົວຍ້ອນວ່າລາຍໄດ້ຈາກການຂາຍຫຼຸດລົງແລ້ວ, ແລະ ສູນກໍ່ບໍ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງທຶນ, ວັດສະດຸ ແລະ ເຄື່ອງທີ່ຈຳເປັນເພື່ອຮັກສາການຜະລິດອີກຕໍ່ໄປ. ເນື່ອງຈາກການປິດຊາຍແດນ, ສູນ Xon Phao ບໍ່ສາມາດສົ່ງສິນຄ້າຫຼາຍລາຍການທີ່ສັ່ງຈາກລູກຄ້າສາກົນ, ເຊິ່ງເປັນກະແສລາຍໄດ້ທີ່ຄົງທີ່ກ່ອນການແຜ່ລະບາດ. ແມ່ນແຕ່ບັນດາໂຄງການຝຶກອົບຮົມໄດ້ຈັດຂື້ນຜ່ານການເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງປະເທດກໍ່ຢຸດຕິການເຄື່ອນໄຫວໃນຖານະທີ່ເປັນສະມາຊິກຂອງ Xon Phao, ປໍລີ່ອະທິບາຍວ່າ “ພວກເຮົາໄດ້ຮຽນວິທີຜະລິດເກີບຜູ້ຍິງເທົ່ານັ້ນ, ເນື່ອງຈາກວ່າຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາທີ່ຊ່ວຍຝຶກໃນການຜະລິດບໍ່ສາມາດກັບມາສອນພວກເຮົາໄດ້ເທື່ອ ກ່ຽວກັບເຕັກນິກການອອກແບບເກີບຜູ້ຊາຍ, ພວກເຮົາຫວັງວ່າພວກເຮົາສາມາດຂະຫຍາຍຜະລິດຕະພັນເກີບສຳລັບລູກຄ້າທ່ານຊາຍຂອງພວກເຮົາໃນໄວໆນີ້.” ທີມງານທີ່ສູນ Xon Phao ຮູ້ວ່າພວກເຂົາຕ້ອງປັບຕົວເຂົ້າກັບສະຖານະການ ໂຄວິດ-19 ແລະ ປັບປຸງຄວາມຫຼາກຫຼາຍໃຫ້ຜະລິດຕະພັນຂອງພວກເຂົາຢ່າງໄວວາເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດລາວໃນລະຫວ່າງການແຜ່ລະບາດ. ໂດຍເລີ່ມຕົ້ນຈາກການຜະລິດຜ້າປິດປາກຝ້າຍທີ່ສາມາດນຳໃຊ້ໄດ້ຄືນໄດ້ ເພື່ອຂາຍໃນບັນດາຮ້ານຄ້າໃນທ້ອງຖິ່ນ, ສູນດັ່ງກ່າວຜະລິດນັບແຕ່ແຜ່ນແພທີ່ລຽບງ່າຍ ແລະ ທົນທານ ແລະ ເຄື່ອງປະດັບເພື່ອແກ້ໄຂວິກິດການດັ່ງກ່າວ. ເພື່ອຮັກສາໃຫ້ສູນເປີດເປັນປົກກະຕິ, ພຸດອາລີໄດ້ເລືອກທີ່ຈະລາອອກຈາກການຈ້າງງານຫຼັກ ແລະ ມຸ່ງໝັ້ນທີ່ຈະເຮັດວຽກການຕະຫຼາດຢູ່ສູນ Xon Phao ເຕັມເວລາ, ຊ່ວຍໃນການປັບປຸງເພີ່ມທະວີການຜະລິດສິນຄ້າອອກແບບໃໝ່. ໂຊກດີ, ທີ່ໄດ້ຮັບການສະ ໜັບສະໜູນຈາກບັນດາຄູ່ຮ່ວມທຸລະກິດໃນທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ລູກຄ້າທີ່ຜ່ານມາ, ສູນ Xon Phao ສາມາດເຂົ້າຮ່ວມງານວາງສະແດງສິນຄ້າ ແລະ ງານວາງສະແດງເຄື່ອງຫັດຖະກຳໃນທ້ອງຖິ່ນຫຼາຍແຫ່ງໃນເດືອນທີ່ຜ່ານມາ, ເຊິ່ງໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ສູນຟື້ນຟູບາງສ່ວນຂອງການສູນເສຍໃນເບື້ອງຕົ້ນຈາກຕົ້ນປີ. ສູນ Xon Phao ໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນເປັນຢ່າງດີຈາກເພື່ອນບ້ານ, ໝູ່ເພື່ອນ ແລະ ຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາ, ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ບໍລິຈາກວັດສະດຸ ແລະ ມັກຈະນຳເອົາອາຫານ ແລະ ສິ່ງຂອງທີ່ຈຳເປັນມາໃຫ້ສະມາຊິກທີ່ຢູ່ສູນ ຕັ້ງແຕ່ມີວິກິດການ ໂຄວິດ-19. ພຸດອາລີກ່າວວ່າ “ຖ້າບໍ່ມີຄວາມເອື້ອເຟື້ອເພື່ອແຜ່ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ສູນດັ່ງກ່າວໄດ້ເຮັດ, ພວກເຮົາຈະບໍ່ສາມາດຮັກສາສະມາຊິກທີ່ພວກເຮົາຍັງມີຢູ່ໃນປະຈຸບັນນີ້. ສູນດັ່ງກ່າວສະໜັບສະໜູນຄົນພິການທີ່ມາຈາກຊຸມຊົນຊົນນະບົດ ແລະ ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກຫຼາຍແຫ່ງທີ່ມາທີ່ນີ້ເພື່ອຮຽນຮູ້ທັກສະທີ່ຈຳເປັນໃນການເລີ່ມຕົ້ນເຮັດທຸລະກິດ ແລະ ມີຄວາມຄິດສ້າງສັນດ້ວຍຕົວເອງ. ພວກເຮົາດີໃຈທີ່ມີຫຼາຍຄົນຍັງຄົງຢູ່ໃນໂຄງການນີ້ໄດ້ໂດຍການສະໜັບສະໜູນຂອງຊຸມຊົນ.” ພຸດອາລີ ແລະ ສູນ Xon Phao ເບິ່ງໄປເຖິງປີ 2021 ແລະ ຄາດຫວັງວ່າຜົນສຳເລັດຂອງພວກເຂົາໃນປີນີ້ສາມາດເປັນຕົວຢ່າງໃຫ້ເຫັນວ່າຄົນພິການ, ເມື່ອໄດ້ຮັບໂອກາດ ແລະ ຄວາມທັກສະ, ກໍ່ສາມາດມີບົດບາດທີ່ຫ້າວຫັນ ແລະ ມີຜົນດີໃນຊຸມຊົນ ແລະ ສາມາດເປັນເອກະລາດໃນການແກ້ໄຂບັນດາສິ່ງທ້າທາຍທີ່ໄພພິບັດ ເຊັ່ນໄພພິບັດທີ່ໂຄວິດ-19 ນຳມາ. ປະຈຸບັນນີ້ ສູນXon Phao ກຳລັງຈະຍ້າຍໄປຢູ່ສະຖານທີ່ເຮັດວຽກທີ່ມີຂະໜາດໃຫຍ່ກວ່າເກົ່າ ເຊິ່ງເປັນສະຖານທີ່ເຮັດວຽດທີ່ເໝາະສົມ ແລະ ເປັນສະຖານທີ່ເຮັດວຽກທີ່ເໝາະສຳລັບຜູ້ທີ່ມີຄວາມສາມາດປະສົມປະສານໃຫ້ປະຕິບັດໜ້າທີ່ໄດ້ດີທີ່ສຸດໃນການຄ້າຂາຍທີ່ພວກເຂົາເລືອກ. ທີມງານກ່າວວ່າ ໂຄວິດ-19 ໄດ້ສອນພວກເຂົາກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງການສ້າງທຸລະກິດທີ່ມີຄວາມທົນທານສຳລັບອະນາຄົດ. ດຽວນີ້ພວກເຂົາຊອກຫາວິທີການເພີ່ມທະວີການນຳໃຊ້ວັດຖຸດິບໃນທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ແບບຍືນຍົງ, ຂະຫຍາຍຖານລູກຄ້າຂອງພວກເຂົາໃນ ສປປ ລາວ ແລະ ມີຈຸດປະສົງເພື່ອສ້າງຕັ້ງສູນກະສິກຳ ແລະ ການຝຶກອົບຮົມຂະໜາດນ້ອຍ, ການລ້ຽງໄກ່ ແລະ ປູກຜັກເພື່ອການບໍລິໂພກ ແລະ ຂາຍໃນທ້ອງຕະຫຼາດ. --- ຕິດຕາມ Xon Phao Center ໄດ້ທີ່ Facebook @Xonpao ສຳລັບຂໍ້ມູນເພີ່ມຕື່ມ ກະລຸນາຕິດຕໍ່: Ms. Phoutaly Vongsamai, Xon Phao Center Director, xonpaolao@gmail.com --- [1] ແຜນການຕອບໂຕ້ ໂຄວິດ-19 ດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ຂອງອົງການ ສປຊ ປະຈຳ ສປປ ລາວ, ເດືອນກັນຍາ 2020. [2] ການປະເມີນຜົນກະທົບດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຈາກໂຄວິດ-19 ໃນ ສປປ ລາວ ຂອງ ອົງການ ສປຊ , ເດືອນກັນຍາ 2020.

1 of 5

View all

ຂ່າວສານ

06 ກັນຍາ 2021

ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ, ວັນທີ 6 ກັນຍາ 2021 – ພວກເຮົາມີຄວາມຍິນດີທີ່ໄດ້ເຫັນການປະກາດເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ຂອງຫ້ອງວ່າການສຳນັກງານ ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ແລະ ຂອງກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ກິລາ ເພື່ອເປີດສົກຮຽນ ໃໝ່ໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ ໃນວັນທີ 06 ກັນຍາ 2021 ແລະ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການເປີດຮຽນໃນຫ້ອງຮຽນໃນເຂດທີ່ບໍ່ມີການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ໃນຊຸມຊົນ 14 ວັນຜ່ານມາເທົ່ານັ້ນ ສ່ວນເຂດທີ່ມີການລະບາດໃນຊຸມຊົນແມ່ນໃຫ້ສະຖານການສຶກສາຈັດການຮຽນ-ການສອນທາງໄກ ແລະ ໃນຮູບແບບທີ່ເໝາະສົມ. ໃນຂະນະທີ່ເຊື້ອພະຍາດ COVID-19 ຍັງສືບຕໍ່ຂະຫຍາຍຕົວ ແລະ ມີຂໍ້ມູນທີ່ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າຍັງມີເດັກນ້ອຍກໍາລັງຕິດເຊື້ອຢູ່ນັ້ນ, ການຕັດສິນໃຈໂຈະການຮຽນ-ການສອນ ຄວນຄໍານຶງເຖິງບັນຫາດ້ານສຸຂະພາບ ພ້ອມກັບ ຄວາມຕ້ອງການດ້ານການສຶກສາ ໃນທັນທີທັນໃດ ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຜົນກະທົບຕໍໍ່ ການຮຽນ-ການສອນ, ການພັດທະນາ, ການສຶກສາ ແລະ ຕໍ່ກັບດ້ານເສດຖະກິດ ທີ່ເກີດຈາກການປິດກິດຈະການຕ່າງໆເຫຼົ່ານີ້. ສະນັ້ນ, ພວກເຮົາຂໍຖືໂອກາດນີ້ ຂໍກ່າວຊົມເຊີຍມາຍັງລັດຖະບານແຫ່ງ ສປປ ລາວ ໂດຍສະເພາະ ກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ກິລາ ຕໍ່ກັບການຕັດສິນໃຈໃນຄັ້ງນີ້ ທີ່ຈະອະນຸຍາດໃຫ້ນັກຮຽນເກືອບສອງລ້ານຄົນ ນັບແຕ່ສາຍການສຶກສາກ່ອນໄວຮຽນໄປຈົນເຖິງການສຶກສາຊັ້ນສູງ ໃຫ້ກັບຄືນເຂົ້າຮຽນໃນສະຖານການສຶກສາໃນຂົງເຂດທີ່ບໍ່ມີກໍລະນີການແຜ່ລະບາດໃໝ່ ໃນຊຸມຊົນ 14 ວັນຜ່ານມາ ແລະ ນໍາໃຊ້ວິທີການຮຽນ-ການສອນໃນຮູບແບບທາງໄກ ແລະ ທາງເລືອກອື່ນທີ່ເໝາະສົມໃນຂົງເຂດທີ່ໂຮງຮຽນຖືກສັ່ງໂຈະຊົ່ວຄາວ. ພ້ອມທັງ ຮັບປະກັນການເປີດຮຽນຄືນໃຫ້ມີຄວາມປອດໄພທີ່ສຸດ ເພື່ອປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດຂອງປະເທດເຊິ່ງເປັນເສົາຄໍ້າຂອງແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມແຫ່ງຊາດຄັ້ງທີ IX ແລະ ເປັນບາດກ້າວທີ່ຖືກຕ້ອງເພື່ອຮັບປະກັນອະນາຄົດຂອງຮຸ່ນຄົນຕໍ່ໄປ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງທີ່ສໍາຄັນຫຼາຍທີ່ຈະສືບຕໍ່ຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມບໍ່ສະເໝີພາບລະຫວ່າງຍິງ - ຊາຍ, ເນື່ອງຈາກວ່າການລະບາດໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ແມ່ຍິງ ແລະ ເດັກຍິງ ທັງກະທົບຕໍ່ການພັດທະນາ ແລະ ສະຖານະພາບດ້ານເສດຖະກິດຂອງເຂົາເຈົ້າເອງ ນຳອີກ. ປະຈຸບັນນີ້, ພວກເຮົາຕົກຢູ່ໃນປີທີສອງຂອງວົງຈອນການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດ COVID-19, ເຊິ່ງໄດ້ກໍ່ໃຫ້ເກີດຜົນກະທົບເປັນວົງກວ້າງຕໍ່ການດໍາລົງຊີວິດຂອງແຕ່ລະຄອບຄົວ ໃນ ສປປ ລາວ ລວມທັງເດັກນ້ອຍ. ຜົນໄດ້ຮັບທີ່ ພວກເຮົາ ໄດ້ສ້າງມາເພື່ອເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍມີສະຫວັດດີພາບທີ່ດີ ແມ່ນພວມຕົກຢູ່ພາຍໃຕ້ໄພຂົ່ມຂູ່ ເນື່ອງຈາກການຂັດຂວາງການເຂົ້າຮຽນຮ່ວມກັນໃນຫ້ອງຮຽນ ທີ່ເກີດຈາກ COVID-19. ເປັນທີ່ຈະແຈ້ງແລ້ວວ່າ ຖ້າພວກເຮົາຈະປົກປ້ອງອະນາຄົດຂອງເດັກນ້ອຍທຸກຄົນ ຢູ່ໃນ ສປປ ລາວ, ໂຮງຮຽນຕ້ອງໄດ້ເປີດຄືນໃໝ່ຢ່າງປອດໄພໂດຍມີຍຸດທະສາດການປົກປ້ອງ ແລະ ປ້ອງກັນຈາກ ພະຍາດ COVID-19 ແລະ ມາດຕະການໂຈະການຮຽນໃນໂຮງຮຽນຕ້ອງເປັນມາດຕະການພຽງຊົ່ວຄາວ ແລະ ເປັນທາງເລືອກສຸດທ້າຍເທົ່ານັ້ນ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ກ່ອນໄລຍະການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດ COVID-19, ກໍມີຄວາມຈໍາເປັນທີ່ຈະຕ້ອງແກ້ໄຂ ແລະ ປັບປຸງການຮຽນຂອງນັກຮຽນໃຫ້ມີຄຸນນະະພາບ ແຕ່ໃນເມື່ອໂຮງຮຽນຖືກປິດ ເດັກນ້ອຍສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນບໍ່ໄດ້ຮຽນໜັງສືຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ຊຶ່ງອາດຈະເຮັດໃຫ້ຜົນການຮຽນຂອງນັກຮຽນຜູ້ທີ່ຮຽນບໍ່ໄດ້ດີຢູ່ແລ້ວ ຍິ່ງມີບັນຫາໜັກຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ. ເພື່ອເຮັດໃຫ້ສຸຂະພາບ, ການປົກປ້ອງ ແລະ ຄວາມເປັນຢູ່ຂອງເດັກນ້ອຍ ໃຫ້ໄດ້ດີທີ່ສຸດ ເພື່ອສ້າງສະພາບແວດລ້ອມໃນໂຮງຮຽນທີ່ມີຄວາມປອດໄພນັ້ນ, ພວກເຮົາສະເໜີວິທີການປ້ອງກັນເປັນຂັ້ນຕອນ. ການປົກປ້ອງຂັ້ນທໍາອິດເພື່ອຮັບປະກັນການເປີດໂຮງຮຽນຄືນໃໝ່ທີ່ປອດໄພ ນັ້ນກໍ່ແມ່ນການສັກຢາວັກແຊັງໃຫ້ກັບຄູ ແລະ ຈະສືບຕໍ່ສັກໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍໃນເກນອາຍຸ 12 ຫາ 18 ປີ ໃຫ້ໄວທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້ (ດັ່ງທີ່ອົງການອະນາໄມໂລກໄດ້ແນະນຳ). ການປົກປ້ອງຂັ້ນທີສອງເພື່ອເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍ ແລະ ຄູອາຈານມີຄວາມປອດໄພ ແມ່ນການໃຊ້ຜ້າອັດປາກ-ອັດດັງ ແລະ ການຮັກສາໄລຍະຫ່າງທາງສັງຄົມຕະຫຼອດເວລາຢູ່ໃນໂຮງຮຽນ ໂດຍທີ່ຫ້ອງຮຽນຕ້ອງມີອາກາດຖ່າຍເທສະດວກ ແລະ ສາມາດລະບາຍອາກາດໄດ້ດີ. ຕ້ອງໄດ້ກວດກາເບິ່ງວ່າ ໄດ້ມີການລ້າງມືໃສ່ສະບູ ຫຼື ການໃຊ້ເຈວລ້າງມື ເປັນປະຈໍາ ແລະ ອະນາໄມສິ່ງຂອງທີ່ຫຼາຍຄົນໃຊ້ຮ່ວມກັນ ໃຫ້ເປັນປົກກະຕິ. ໃຫ້ຄູສອນ ແລະ ນັກຮຽນເຮັດກິດຈະກຳເປັນກຸ່ມນ້ອຍ, ໃຫ້ລິເລີ່ມມີມາດຕະການປ້ອງກັນໃນເວລາພັກຜ່ອນກາງໂມງ, ເວລາໄປຫ້ອງນໍ້າ, ໃນເວລາຮັບປະທານອາຫານ ແລະ ເວລາເລີກໂຮງຮຽນ ຄຽງຄູ່ກັນກັບ ກົນໄກການແບ່ງປັນຂໍ້ມູນຂ່າວສານກັບພໍ່ແມ່ນັກຮຽນ, ນັກຮຽນ ແລະ ຄູອາຈານ. ຕ້ອງໄດ້ຊອກຫາທາງເລືອກໃນການຈັດການຮຽນ-ການສອນແບບທາງໄກໃຫ້ແກ່ນັກຮຽນ ພ້ອມກັບການສະໜັບສະໜູນໃນການພັດທະນາຄວາມອາດສາມາດສໍາລັບຄູ-ອາຈານສອນ ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມຕໍ່ເນື່ອງຂອງການຮຽນ ລວມທັງການນໍາໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີເຂົ້າຊ່ວຍ. ດ້ວຍການສະໜັບສະໜູນ ຂອງອົງການເຄືອຂ່າຍຂອງສະຫະປະຊາຊາດ ແລະ ບັນດາຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາ, ເຄື່ອງໃຊ້ປະເພດຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ເຄື່ອງວັດແທກອຸນຫະພູມແບບດິຈິຕອລ, ເຈວລ້າງມື, ການເຊື່ອມຕໍ່ນໍ້າ ແລະ ຮາງລ້າງມືໃຫ້ນັກຮຽນແບບເປັນກຸ່ມ, ສະບູ ແລະ ຜ້າອັດປາກ-ດັງ ແມ່ນຖືກນໍາໄປແຈກຢາຍໃຫ້ແກ່ໂຮງຮຽນແຫ່ງຕ່າງໆ. ກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ກິລາ ໄດ້ມີມາດຕະການຄວາມປອດໄພສໍາລັບໂຮງຮຽນໂດຍອີງຕາມຄໍາແນະນໍາຂອງ ອົງການອະນາໄມໂລກ, ອົງການວັດທະນະທໍາ ວິທະຍາສາດ ແລະ ການສຶກສາແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາດ, ກອງທຶນເດັກແຫ່ງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ແລະ ອົງການອາຫານໂລກ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ການຕັດສິນໃຈຂອງ ສປປ ລາວ ໃນການໃຫ້ບຸລິມະສິດການສັກວັກແຊັງປ້ອງກັນພະຍາດໃຫ້ແກ່ຄູອາຈານ ຍັງແມ່ນການສະໜອງການປົກປ້ອງເພີ່ມເຕີມ ແລະ ຈະຊ່ວຍປ້ອງກັນການແຜ່ເຊື້ອພາຍໃນຊຸມຊົນນຳອີກ. ໂຮງຮຽນບໍ່ເປັນພຽງແຕ່ອາຄານບ່ອນທີ່ເດັກນ້ອຍໄດ້ຮໍ່າຮຽນເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ໂຮງຮຽນຍັງເປັນເຄຫະສະຖານ ທີ່ປອດໄພ ທີ່ມີຄວາມສໍາຄັນຕໍ່ກັບການພັດທະນາ, ຄວາມປອດໄພ ແລະ ຄວາມເປັນຢູ່ຂອງເດັກນ້ອຍນໍາອີກ. ຜົນປະໂຫຍດຂອງການຢູ່ໃນໂຮງຮຽນແມ່ນຫຼາຍກວ່າຄວາມສ່ຽງ ແລະ ຜົນສະທ້ອນທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນໃນເວລາທີ່ເດັກນ້ອຍຂາດການຮຽນຮູ້ໃນໂຮງຮຽນ, ຈາກການສູນເສຍການຮຽນຮູ້, ຜົນກະທົບທາງດ້ານຈິດໃຈ, ຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະປະເຊີນກັບຄວາມຮຸນແຮງ ແລະ ການລ່ວງລະເມີດ, ການບໍ່ໄດ້ຮັບອາຫານທ່ຽງຢູ່ໂຮງຮຽນ ແລະ ການສັກຢາວັກແຊັງປ້ອງກັນພະຍາດ ຫຼື ການສູນເສຍໂອກາດໃນການພັດທະນາທັກສະທາງສັງຄົມ. ໃນຂະນະທີ່ການເປີດໂຮງຮຽນຄືນໃໝ່ແມ່ນເປັນບາດກ້າວທໍາອິດທີ່ສໍາຄັນ, ພວກເຮົາຍັງຕ້ອງຮັບປະກັນວ່ານັກຮຽນໂດຍສະເພາະຜູ້ທີ່ມີຄວາມອ່ອນແອທີ່ສຸດຈະສາມາດເຊື່ອມຕໍ່ກັບເສັ້ນທາງການຮຽນຂອງເຂົາເຈົ້າຄືນ ພາຍຫຼັງທີ່ໂຮງຮຽນຖືກປິດມາດົນ ແລະ ຕື່ມເຕັມການຮຽນທີ່ສູນເສຍໄປ. ພວກເຮົາຂໍຊົມເຊີຍກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ກິລາ, ພະແນກສຶກສາທິການ ແລະ ກິລາແຂວງ/ນະຄອນຫຼວງ ແລະ ຫ້ອງການສຶກສາທິການ ແລະ ກິລາເມືອງ/ນະຄອນ ໃນຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຂົາເຈົ້າເພື່ອຮັບປະກັນການເປີດໂຮງຮຽນໃຫ້ມີຄວາມປອດໄພຕາມເວລາ ສຳລັບການເລີ່ມຕົ້ນສົກຮຽນໃໝ່ ແລະ ການສະໜອງທາງເລືອກໃນການຮຽນແບບອື່ນໆໃນຂົງເຂດທີ່ມີໂຮງຮຽນຫຼາຍແຫ່ງຖືກສັ່ງໂຈະການຮຽນ-ການສອນຊົ່ວຄາວ. ອົງການສະຫະປະຊາຊາດຍັງມີຄວາມມຸ້ງໝັ້ນທີ່ຈະເຮັດວຽກຮ່ວມກັບລັດຖະບານແຫ່ງ ສປປ ລາວ ເພື່ອຮັບປະກັນວ່າ ສະຖານການສຶກສາໃນທົ່ວປະເທດຈະສາມາດເປີດຮຽນຄືນໄດ້ ໂດຍມີມາດຕະການຕ່າງໆໃນການປ້ອງກັນພະຍາດ COVID-19 ແລະ ສະໜັບສະໜູນຜູ້ທີ່ມີຄວາມອ່ອນແອທີ່ສຸດໃຫ້ກັບເຂົ້າຮຽນຄືນ ແລະ ສືບຕໍ່ຮຽນຢູ່ໃນໂຮງຮຽນ.

1 of 5

ຂ່າວສານ

06 ກັນຍາ 2021

ໃນພິທີດັ່ງກ່າວ, ທ່ານ ໂພໄຊ ໄຂຄຳພິທູນ, ຮອງລັດຖະມົນຕີ ກະຊວງການຕ່າງປະເທດ, ໄດ້ຕີລາຄາສູງ ແລະ ສະແດງຄວາມຂອບໃຈຢ່າງຈິງໃຈ ຕໍ່ການສະໜັບສະໜູນຂອງອົງການ IOM ໃຫ້ແກ່ ສປປ ລາວ ໃນໄລຍະທີ່ຜ່ານມາ. ທ່ານໄດ້ກ່າວວ່າ “ການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານໄດ້ປະກອບສ່ວນສໍາຄັນເຂົ້າໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ຂອງ ສປປ ລາວ ແລະ ຫວັງຢ່າງຍິ່ງວ່າອົງການ IOM ຈະສືບຕໍ່ໃຫ້ການສະໜັບສະໜູນ ແລະ ຊ່ວຍເຫຼືອໃນຕໍ່ໜ້າ ໂດຍສະເພາະໃນວຽກງານການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານ ເຊິ່ງກວມເອົາບັນດາວຽກງານຕ່າງໆໃນການສ້າງຂີດຄວາມອາດສາມາດດ້ານວິຊາການສໍາລັບບັນຫາການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານ, ການເຄື່ອນຍ້າຍແຮງງານ, ການສະກັດກັ້ນ ແລະ ຕ້ານການຄ້າມະນຸດ ແລະ ວຽກງານອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ”. ໃນຂະນະດຽວກັນ ທ່ານ ນາງ ຊາຣີນ ທູລາດາຣ, ຫົວໜ້າຫ້ອງການ ອົງການ IOM ປະຈຳ ສປປ ລາວ ກໍໄດ້ກ່າວວ່າ, "ສປປ ລາວ ໄດ້ເຂົ້າເປັນສະມາຊິກ ລຳດັບທີ່ 171 ຂອງອົງການ IOM ໃນເດືອນມິຖຸນາ 2018 ເຊິ່ງເປັນບາດກ້າວອັນສໍາຄັນສໍາລັບການເສີມຂະຫຍາຍການຮ່ວມມືທັງສອງຝ່າຍໃຫ້ນັບມື້ນັບສູງຂຶ້ນ. ນັບຕັ້ງແຕ່ ປີ 2002 ທີ່ມີການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂຄງການຢູ່ໃນ ສປປ ລາວ, ພວກເຮົາເຫັນໄດ້ເຖິງຄວາມສົນໃຈຂອງລັດຖະບານທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະ ບາດກ້າວໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກິດຈະກຳທີ່ຕໍ່ເນື່ອງ ເພື່ອສ້າງລະບົບການບໍລິຫານຈັດການການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານໃນຍຸກສະໄໝໃໝ່ໃຫ້ມີປະສິດທິພາບ. ຜ່ານການເຊັນສັນຍາການຮ່ວມມືໃນຄັ້ງນີ້, ອົງການ IOM ໄດ້ຮັບເອກະສິດ ແລະ ອະພິສິດ ຈາກລັດຖະບານແຫ່ງ ສປປ ລາວ ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດວຽກງານຂອງຕົນໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ ໃນລັກສະນະດຽວກັນກັບບັນດາອົງກອນເຄືອຂ່າຍຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດທີ່ໄດ້ຮັບໃນ ສປປ ລາວ ທີ່ລະບຸໄວ້ ໃນ ສົນທິສັນຍາ ວ່າດ້ວຍເອກະສິດ ແລະ ອະພິສິດ ຂອງອົງກອນເຄືອຂ່າຍຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ. ພາຍໃຕ້ສັນຍາສະບັບນີ້, ອົງການ IOM ຈະສືບຕໍ່ເສີມຂະຫຍາຍ ແລະ ດຳເນີນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດບັນດາກິດຈະກຳ ກ່ຽວກັບການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານ ຢູ່ ສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນລາວ ເປັນຕົ້ນແມ່ນວຽກງານການສ້າງຂີດຄວາມອາດສາມາດ, ການໃຫ້ຄໍາປຶກສາ ແລະ ການຮ່ວມມືດ້ານວິຊາການສຳລັບບັນຫາການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານ, ໃນຂົງເຂດການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານ ແລະ ສາທາລະນະສຸກ, ກົດໝາຍສາກົນວ່າດ້ວຍການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານ, ການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ, ການສະກັດກັ້ນ ແລະ ຕ້ານການຄ້າມະນຸດ, ການຄຸ້ມຄອງດ່ານຊາຍແດນ ແລະ ກວດຄົນເຂົ້າເມືອງ, ການຊ່ວຍເຫຼືອການສົ່ງກັບຄືນປະເທດດ້ວຍຄວາມສະໝັກໃຈ ແລະ ການກັບຄືນສູ່ຄອບຄົວ ແລະ ສັງຄົມ, ແລະ ການຮັບມືກັບເຫດການສຸກເສີນ ຫຼື ສະຖານະການພາຍຫຼັງເຫດການສຸກເສີນ. ການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດ COVID-19 ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຕ້ອງການກ່ຽວກັບການເສີມຂະຫຍາຍການຮ່ວມມືໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ ລະຫວ່າງປະເທດຕົ້ນທາງ, ທາງຜ່ານ ແລະ ປາຍທາງຂອງຜູ້ເຄື່ອນຍ້າຍ, ພ້ອມທັງການຮ່ວມມືລະຫວ່າງໜ່ວຍງານພາກລັດ, ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ, ອົງການຈັດຕັ້ງທາງສັງຄົມ ແລະ ຂະແໜງການເອກະຊົນ. ການເຊັນສັນຍາການຮ່ວມມືໃນມື້ນີ້ເປັນຂີດໝາຍສໍາຄັນກ່ຽວກັບການຜັນຂະຫຍາຍການຮ່ວມມືດັ່ງກ່າວ. ນອກຈາກການຮ່ວມມືກັບລັດຖະບານແລ້ວ, ອົງການ IOM ກໍໄດ້ຮ່ວມເຮັດວຽກຮ່ວມກັບ ອົງການເຄືອຂ່າຍຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດເຊັ່ນ ອົງການແຮງງານສາກົນ (ILO), ອົງການສະຫະປະຊາຊາດເພື່ອຕ້ານຢາເສບຕິດ ແລະ ອາຊະຍາກໍາ (UNODC), ອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ຄະນະກຳມະທິການຂັ້ນສູງ ເພື່ອຜູ້ລີ້ໄພ (UNHCR), ອົງການອະນາໄມໂລກ (WHO), ໃນວຽກງານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ຕາມຫຼັກການການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ທີ່ໄດ້ລະບຸໄວ້ຢູ່ໃນ ຍຸດທະສາດຂອງ ສປຊ ເພື່ອການພັດທະນາ ແລະ ການຮ່ວມມືໃນ ສປປ ລາວ. ຈຸດປະສົງຂອງການເປັນຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາ ແມ່ນເພື່ອໃຫ້ສາມາດບັນລຸເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ປີ 2030, ແລະ ເພື່ອເປີດໂອກາດໃຫ້ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ ແລະ ອົງການ IOM ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດວຽກງານຮ່ວມກັນພາຍໃຕ້ຂະບວນການທາງພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ຜ່ານຂໍ້ຕົກລົງສໍາລັບການເຄື່ອນຍ້າຍຢ່າງປອດໄພ, ເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍ ແລະ ເປັນປົກກະຕິ (the Global Compact for Safe, Orderly and Regular Migration). “ການເຊັນສັນຍາການຮ່ວມມືໃນມື້ນີ້ ຖືວ່າເປັນບາດກ້າວໃໝ່ທີ່ສໍາຄັນຫຼາຍສໍາລັບອົງການ IOM ແລະ ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ ເຊິ່ງເປັນການເຫັນດີຈາກທັງສອງຝ່າຍໃນການເພີ່ມທະວີການຮ່ວມມື ແລະ ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນກ່ຽວກັບບັນຫາການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານ ເພື່ອສົ່ງເສີມການພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດ ແລະ ຄວາມສີວິໄລຂອງປະເທດ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສະແດງຄວາມຊົມເຊີຍມາຍັງທຸກໆຝ່າຍສໍາລັບການລົງນາມໃນສັນຍາສະບັບນີ້ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາຈະສືບຕໍ່ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກອົງການ IOM ໃຫ້ແກ່ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ”, ກ່າວໂດຍ ທ່ານ ນາງ ທູລາດາຣ. ສຳລັບຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມ, ກະລຸນາຕິດຕໍ່ ທ່ານ ນາງ ຊາຣີນ ທູລາດາຣ, ຫົວໜ້າຫ້ອງການ ທີ່ shtuladhar@iom.int ຫຼື ກໍລະເກດ ຕັນເສລີ ໄດ້ທີ່ ktanseri@iom.int

1 of 5

ຂ່າວສານ

06 ສິງຫາ 2021

ການຝຶກອົບຮົມດ້ານການບໍລິຫານ ແລະ ການນຳໃຊ້ ຂໍ້ມູນການບໍລິໂພກອາຫານໃນ ສປປ ລາວ

FAO ແລະ ອົງການອະນາໄມໂລກ (WHO) ໄດ້ພັດທະນາຖານຂໍ້ມູນການບໍລິໂພກອາຫານແບບປະລິມານລາຍບຸກຄົນຢູ່ໃນທົ່ວໂລກຂຶ້ນພາຍໃຕ້ແຜນງານລິເລີ່ມຮ່ວມກັນທີ່ເອີ້ນວ່າ FAO/WHO GIFT (ສາມາດເຂົ້າເຖິງແບບອອນລາຍໄດ້ທີ່ http://www.fao.org/gift-individual-food-consumption/inventory-of-surveys/en/). ເຄື່ອງມືນີ້ແມ່ນອອກແບບໃຫ້ເຂົ້າກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງຜູ້ສ້າງນະໂຍບາຍ ແລະ ສະໜອງຂໍ້ມູນທີ່ສາມາດຊ່ວຍການຕັດສິນໃຈໂດຍການຕອບຄຳຖາມທ່ີ່ວ່າ ຄົນເຮົາກິນຫຍັງແດ່? ຖານຂໍ້ມູນ FAO/WHO GIFT ຍັງສາມາດສະໜອງຂໍ້ມູນທີ່ມີກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຄົນເຮົາກິນ ແລະ ດື່ມ ໃນຮູບແບບທີ່ເຂົ້າໃຈງ່າຍ ພ້ອມທັງມີໂຕຊີ້ວັດດ້ານການບໍລິໂພກອາຫານ ແລະ ໂພຊະນາການທີ່ຈຳແນກອາຍຸ ແລະ ເພດເພື່ອໃຫ້ຜູ້ໃຊ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນຜູ້ຊ່ຽວຊານສາມາດນຳໃຊ້ໄດ້ງ່າຍ ພ້ອມທັງມີຊຸດຂໍ້ມູນຈຸນລະສານອາຫານແບບຄົບຖ້ວນສຳລັບຜູ້ໃຊ້ທີ່ມີຄວາມຊ່ຽວຊານທີ່ຕ້ອງການວິເຄາະຂໍ້ມູນດ້ວຍຕົນເອງອີກດ້ວຍ. ໃນຫຼາຍປະເທດທົ່ວໂລກ, ຂໍ້ຫຍຸ້ງຍາກອັນໜຶ່ງຕໍ່ກັບການກິນອາຫານໃຫ້ມີສຸຂະພາບທີ່ດີສຳລັບທຸກຄົນແມ່ນຂໍ້ມູນທີ່ມີຢູ່ ແລະ ສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຄົນເຮົາກິນ ຫຼື ດື່ມແມ່ນບໍ່ພຽງພໍ ເພື່ອຈະໃຊ້ເຂົ້າໃນການສ້າງແຜນງານ ແລະ ນະໂຍບາຍທີ່ມີປະສິດທິພາບແບບອີງໃສ່ຂໍ້ມູນທີ່ເປັນຫຼັກຖານພິສູດຈາກການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ. ຢູ່ໃນ ສປປ ລາວ, ສສກ ໄດ້ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການສຳຫຼວດຂໍ້ມູນການບໍລິໂພກອາຫານລະດັບຊາດຂຶ້ນໃນປີ 2016 ແລະ 2017. ການສຳຫຼວດນີ້ໄດ້ເກັບກຳຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຜູ້ຄົນກິນ ແລະ ດື່ມໂດຍນຳໃຊ້ວິທີການບັນທຶກການກິນອາຫານ 24 ຊົ່ວໂມງຍ້ອນຫຼັງ. ຈຳນວນປະຊາກອນສຳຫຼວດແມ່ນກວມເອົາທັງ 3 ພາກຂອງລາວ ເພື່ອເປັນຕົວແທນຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງແຕ່ລະຂົງເຂດໃນທົ່ວປະເທດທີ່ມີຄວາມແຕກຕ່າງທາງດ້ານສະພາບອາກາດ ແລະ ກະສິກໍາ. ຈຳນວນຜູ້ຕອບແບບສອບຖາມທັງໝົດມີ 2016 ຄົນ ໃນອາຍຸລະຫວ່າງ 0 ຫາ 89 ປີ, ທັງຍິງ ແລະ ຊາຍ, ກວມເອົາຜູ້ຍິງຖືພາ ແລະ ຜູ້ຍິງທີ່ກຳລັງໃຫ້ນົມລູກ. ທີມງານຂອງອົງການ FAO ທີ່ນໍາພາການຝຶກອົບຮົມຄັ້ງນີ້ກໍ່ໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມໃນການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານວິຊາການໂດຍການອອກແບບ ແລະ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການສໍາຫຼວດ ເຊິ່ງເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງການຮ່ວມມືກັບ WHO ແລະ ໂຄງການ Codex Trust Fund ທີ່ໄດ້ໃຫ້ທຶນໃນການສໍາຫຼວດຄັ້ງນີ້. ການສໍາຫຼວດນີ້ສະໜອງຂໍ້ມູນຫຼ້າສຸດ ແລະ ຄອບຄຸມທີ່ສຸດກ່ຽວກັບການບໍລິໂພກອາຫານຂອງປະຊາກອນຢູ່ໃນ ສປປ ລາວ. ຊຸດຂໍ້ມູນແບບຄົບຖ້ວນກ່ຽວກັບການກິນອາຫານ ແລະ ສານອາຫານທີ່ໄດ້ຮັບຈາກການສຳຫຼວດນີ້ແມ່ນມີຢູ່ໃນຖານຂໍ້ມູນ FAO/WHO GIFT. ເປົ້າໝາຍຂອງການຝຶກອົບຮົມຄັ້ງນີ້ແມ່ນເພື່ອສະໜັບສະໜູນປະເທດເຮົາໃນການນຳໃຊ້ຂໍ້ມູນນີ້ໃນທາງທີ່ເປັນໄປໄດ້ໃຫ້ດີທີ່ສຸດ. ໃນການປິດການຝຶກອົບຮົມວັນທີ 29 ກໍລະກົດ 2021 ທີ່ຜ່ານມາ, ທ່ານນາຊາ ຮາຢັັດ, ຜູ້ຕາງໜ້າອົງການ FAO ປະຈໍາລາວ ໄດ້ຢ້າຕື່ມວ່າ: “ມັນສຳຄັນຫຼາຍທີ່ຂໍ້ມູນເຫຼົ່ານີ້ຈະຖືກປະສົມປະສານ, ເຜີຍແຜ່ ແລະ ນຳໃຊ້ໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດສູງສຸດ”. ໃນລະຫວ່າງການຝຶກອົບຮົມເປັນເວລາ 3 ອາທິດ, ບັນດາຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມໄດ້ມີການຮຽນຮູ້ ແລະ ສົນທະນາແນວທາງການນຳໃຊ້ຂໍ້ມູນເຫຼົ່ານີ້ໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດສູງສຸດໃນຕໍ່ໜ້າ. ດຣ. ລັດສະໝີ ສຽງສູນທອນ, ຮອງຫົວໜ້າສະຖາບັນສາທາລະນະສຸກສາດ ແລະ ການແພດເຂດຮ້ອນ ໄດ້ໃຫ້ຮູ້ເຖິງແນວຄວາມຄິດໃນການນຳໃຊ້ຂໍ້ມູນເຫຼົ່ານີ້ຈາກການສົນທະນາລະຫວ່າງຝຶກອົບຮົມວ່າ “ພວກເຮົາອາດຈະນໍາໃຊ້ຂໍ້ມູນນີ້ເຂົ້າໃນການຄົ້ນຄວ້າສະເພາະປະເທດ, ການສ້າງບົດສັງລວມເພື່ອນະໂຍບາຍ, ການປະເມີນປັດໄຈສ່ຽງໃນການວິເຄາະອາຫານປອດໄພ, ພັດທະນາຄູ່ມືການບໍລິໂພກອາຫານ ແລະ ຕາຕະລາງສ່ວນປະກອບອາຫານ ຂອງ ສປປ ລາວ, ແລະ ການຝຶກອົບຮົມຕ່າງໆໃນຕໍ່ໜ້າ”. ຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມ ຕິດຕໍ່ໄດ້ທີ່ ທ່ານ ວິໄລລັກ ຂຸນວິສິດ ທີ່ປຶກສາດ້ານການສື່ສານ Vilaylack.khounvisith@fao.org

1 of 5

ຂ່າວສານ

09 ກໍລະກົດ 2021

ການຮັບຮອງແຜນພັດທະນາໃໝ່ ເພື່ອເພີ່ມ ການສົ່ງອອກກາເຟລາວໄປສູ່ຕະຫຼາດ EU

ອຸດສາຫະກຳກາເຟ ຢູ່ ສປປ ລາວ ແມ່ນມີທ່າແຮງສູງ ໂດຍສະເພາະແມ່ນທາງດ້ານມູນຄ່າ ໂດຍກາເຟຜົນຜະລິດຫຼັກທີ່ສາມາດສ້າງລາຍຮັບໃຫ້ຊາວກະສິກອນຂະໜາດນ້ອຍຫຼາຍແຫ່ງ. ດັ່ງນັ້ນ, ຈຶ່ງບໍ່ສົງໄສເລີຍວ່າ ກາເຟກາຍ ເປັນຜະລິດຕະພັນສົ່ງອອກສິນຄ້າກະສິກຳ ອັນດັບ 3 ຂອງ ສປປ ລາວ ແລະ ສົ່ງອອກໄປຫຼາຍກວ່າ 26 ປະເທດໃນທະວີບອາຊີ, ເອີຣົບ ແລະ ອາເມລິກາ ເໜືອ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຂະແໜງກາເຟ ຍັງປະສົບກັບບັນດາສິ່ງທ້າທາຍທີ່ເປັນຂີດຈຳກັດໃຫ້ແກ່ການຄ້າກາເຟຢູ່ລະດັບພາກພື້ນ ແລະ ທົ່ວໂລກ. ຂໍ້ຈຳກັດເຫຼົ່ານີ້ລວມມີ ການເຂົ້າເຖິງຜູ້ຊື້ໃນຕະຫຼາດທີ່ມີທ່າແຮງສູງ, ການປັບປຸງການຄຸ້ມຄອງຄຸນະພາບທີ່ເປັນລະບົບ, ແລະ ການເພີ່ມຜົນຜະລິດ ແລະ ຄວາມຍືນຍົງຂອງຂະແໜງການ. ນອກຈາກນີ້, ການລະບາດຂອງພະຍາດ ໂຄວິດ-19 ຍັງເພີ່ມຄວາມຮ້າຍແຮງໃຫ້ບັນຫາທີ່ເປັນອຸປະສັກ ແລະ ເພີ່ມຄວາມບໍ່ໝັ້ນຄົງໃຫ້ແກ່ອະນາຄົດຂອງຊາວກະສິກອນ ແລະ ທຸລະກິດກາເຟລາວ. ແຜນພັດທະນາສົ່ງເສີມການສົ່ງອອກກາເຟລາວ ເປັນແນວທາງເພື່ອຍົກລະດັບຄຸນນະພາບໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບມາດຕະຖານສາ ກົນ, ສົ່ງເສີມດ້ານນະໂຍບາຍຂະແໜງການ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງກັບກາລະໂອກາດໃນສາກົນ. ຜູ້ຜະລິດຂະໜາດນ້ອຍ ແລະ ຫົວໜ່ວຍທຸລະກິດຍັງຈະຮັບຜົນປະໂຫຍດໃນດ້ານຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ການສ້າງຂີດຄວາມສາມາດ, ການຈັດຕັ້ງຂອງອົງກອນ, ຂໍ້ມູນການຄ້າ ແລະ ອື່ນໆ. ໃນຂະນະດຽວກັນ, ແຜນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດງານຂອງແຜນພັດທະນາ ແມ່ນສ້າງໂອກາດໃຫ້ຜູ້ຜະລິດຂະໜາດນ້ອຍເຊັ່ນ: ສະຫະກອນກາເຟ ວັນໃໝ່ ໃນການຄວບຄຸມການເໜັງຕີງຂອງລາຄາ ແລະ ການແຂ່ງຂັນທີ່ເພີ່ມຂື້ນໂດຍການເພີ່ມຄວາມສາມາດໃນການແຂ່ງຂັນ ແລະ ເຂົ້າເຖິງຕະຫຼາດທີ່ມີທ່າແຮງ ໂດຍຄຳນຶງເຖິງການແບ່ງສ່ວນຕະຫຼາດ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການດ້ານຄຸນະພາບ ແລະ ຄວາມສະໝ່ຳສະເໝີ. ສະຫະກອນວັນໃໝ່ ແມ່ນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກອົງການ UNODC, ພາຍໃຕ້ໂຄງການທີ່ມີຈຸດປະສົງເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຊຸມຊົນທີ່ຕ້ອງການຫັນປ່ຽນຈາກການປູກຝິ່ນ ມາປູກກາເຟ, ແລະ ສົ່ງເສີມການຄ້າທາງກາເຟເພື່ອແທດເໝາະກັບຕະຫຼາດສາກົນ. ໃນງານພິທີເປີດໂຕນີ້ ມີຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມ 80 ຄົນ ໂດຍເຂົ້າຮ່ວມພາຍໃນງານ ແລະ ຜ່ານລະບົບທາງໄກ. ຂະບວນສ້າງແຜນພັດທະນາ ແມ່ນຢູ່ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງ ກະຊວງອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າ ໂດຍປະສານສົມທົບກັບ ກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້. ສູນການຄ້າສາກົນໄດ້ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫລືອທາງດ້ານວິຊາການ ເຊິ່ງເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງ ໂຄງການຊ່ວຍເຫຼືອວຽກງານການຄ້າ ຂອງສະຫະພາບເອີຣົບ ແກ່ ສປປ ລາວ ພາຍໃຕ້ແຜນງານເຊື່ອມໂຍງພາກພື້ນອາຊຽນ (ARISE Plus ປະຈຳ ສປປ ລາວ) ໂດຍໄດ້ຮັບທຶນສະໜັບສະໜູນຈາກ ສະຫະພາບເອີຣົບ ພາຍໃຕ້ຈຸດປະສົງເພື່ອປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຂະຫຍາຍຕົວທາງດ້ານເສດຖະກິດແບບກວມລວມ, ສ້າງການຟື້ນຟູຕໍ່ກັບການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ, ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງ ແລະ ສ້າງວຽກເຮັດງານ ທຳໃນ ສປປ ລາວ. “ແຜນພັດທະນາສົ່ງເສີມການສົ່ງອອກກາເຟລາວ ແມ່ນສອດຄ່ອງກັບບູລິມະສິດຂອງລັດຖະບານ ແລະ ກຳລັງຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຂະແໜງການດັ່ງກ່າວ ແລະ ທັງເປັນການສະໜັບສະໜູນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດເປົ້າໝາຍຍຸດທະສາດການພັດທະນາຂະແໜງກາເຟລາວພາຍໃນປີ 2025. ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ບໍ່ສາມາດຄາດເດົາໄດ້ນີ້, ມັນແມ່ນມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍ ທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງສືບຕໍ່ການຮ່ວມມືໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນພັດທະນາດັ່ງກ່າວ.” ກ່າວໂດຍ ທ່ານ ຄຳແພງ ໄຊສົມແພງ, ລັດຖະມົນຕີ ກະຊວງອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າ. "ຂະແໜງກາເຟໄດ້ກາຍເປັນແຫຼ່ງສຳຄັນຂອງການຜະລິດ ແລະ ສົ່ງອອກສິນຄ້າກະສິກຳ. ໃນຕໍ່ໜ້າ, ຂະແໜງການນີ້ຈະກາຍເປັນທ່າແຮງທີ່ສຳຄັນຫຼາຍ ໃນການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເຕີບໂຕທາງດ້ານເສດຖະກິດ ແລະ ການສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ. ແຜນພັດທະນາສະບັບນີ້ ໄດ້ນຳສະເໜີແຜນການດຳເນີນງານແບບລະອຽດເພື່ອສົ່ງເສີມກຳລັງແຮງທີ່ມີຢູ່ ແລະ ກຳນົດຂໍ້ຈຳກັດຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນພາຍໃນປະເທດ.” ກ່າວໂດຍ ທ່ານ ເພັດ ພົມພິທັກ, ລັດຖະມົນຕີ ກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້. "ການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດ ໂຄວິດ-19 ໄດ້ເພີ່ມທະວີປັນຫາ ແລະ ສິ່ງທ້າທາຍຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການປັບປຸງຄວາມສາມາດໃນການແຂ່ງຂັນ, ການປັບໂຕ ແລະ ການເຂົ້າເຖິງຂໍ້ມູນທີ່ທັນສະໄໝກ່ຽວກັບສະພາບການຂອງຕະຫຼາດຢ່າງຮີບດ່ວນ." ກ່າວໂດຍ ທ່ານ ວິໄລວົງ ບຸດດາຄຳ, ເຈົ້າຄອງນະຄອນຈຳປາສັກ. “ພວກເຮົາເຫັນທ່າແຮງອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນການເພີ່ມທະວີການສົ່ງອອກກາເຟ ໄປສະຫະພາບເອີຣົບ ໂດຍສະເພາະແມ່ນກາເຟທີ່ໄດ້ຮັບການຢັ້ງຢືນການຄ້າຍຸດຕິທຳ ແລະ ກາເຟປອດສານພິດ. ຜູ້ບໍລິໂພກຊາວເອີຣົບພ້ອມທີ່ຈະຈ່າຍເງິນເພີ່ມ ສຳລັບກາເຟປອດສານພິດ ແລະ ຕິດພັນກັບການຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ, ແລະ ທັງສາມາດສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ ແລະ ມີຜົນກະທົບທີ່ດີຕໍ່ຊຸມຊົນ.” ກ່າວໂດຍ ທ່ານ ນາງ Ina Marčiulionytė, ເອກອັກຄະລັດຖະທູດສະຫະພາບເອີຣົບ ປະຈຳ ສປປ ລາວ. "ຜ່ານວິທີການແບບກວມລວມນີ້ ເຮົາສາມາດແນ່ໃຈໄດ້ວ່າແຜນພັດທະນາແມ່ນໄດ້ຖືກອອກແບບມາເພື່ອສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງເປົ້າໝາຍຂອງຂະແໜງການ ແລະ ກຳນົດທີດທາງທີ່ແທ້ຈິງ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍດັ່ງກ່າວ." ກ່າວໂດຍ ທ່ານ ນາງ Pamela Coke-Hamilton, ຜູ້ອຳນວຍການ, ສູນການຄ້າສາກົນ ໃນມື້ກ່ອນໜ້ານີ້, ໄດ້ມີກອງປະຊຸມປຶກສາຫາລືຈາກບັນດາພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງໃນຂະແໜງກາເຟໄດ້ປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບວິທີການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນປະຕິບັດງານຂອງແຜນພັດທະນາ. ກອງປະຊຸມ 1 ວັນດັ່ງກ່າວ ໄດ້ເຜີຍແຜ່ຂໍ້ມູນແກ່ພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງ, ກຳນົດຂົງເຂດບຸລິມະສິດທີ່ສຳຄັນ, ສ້າງຕັ້ງ ແລະ ກຳນົດຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຄະນະຊີ້ນຳແຜນພັດທະນາ. ຫົວຂໍ້ສົນທະນາໃນກອງປະຊຸມແມ່ນໄດ້ເວົ້າເຖິງ 4 ຈຸດປະສົງຍຸດທະສາດຄື: ການແຂ່ງຂັນດ້ານການຜະລິດ ແລະ ການປຸງແຕ່ງ; ຄຸນນະພາບ ແລະ ມາດຕະຖານ; ການຂະຫຍາຍຕົວ ແລະ ຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງຂະແໜງການ; ການເຊື່ອມຕໍ່ ແລະ ການຄ້າ ກັບສາກົນ. ຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບ ITC: ສູນການຄ້າສາກົນ (ຫຼື ITC) ແມ່ນອົງການຮ່ວມມືລະຫວ່າງ ອົງການການຄ້າໂລກ ແລະ ອົງການສະຫະປະຊາຊາດ (ສປຊ). ITC ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍ ແລະ ຂະໜາດກາງໃນການພັດທະນາ ແລະ ຫັນປ່ຽນເສດຖະກິດເຂົ້າໃນການແຂ່ງຂັນໃນຕະຫຼາດໂລກ, ແລະ ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດແບບຍືນຍົງ ພາຍໃນຂອບຂອງວາລະການຊ່ວຍເຫຼືອເພື່ອການຄ້າ ແລະ ເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງຂອງ ສປຊ. ເຂົ້າຊົມເວັບໄຊ ຂອງພວກເຮົາທີ່ www.intracen.org. ຕິດຕາມ ITC ຕາມຊ່ອງທາງ Twitter | Facebook | LinkedIn | Instagram | Flickr ຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບ ARISE Plus ສປປ ລາວ: ໂຄງການຊ່ວຍເຫຼືອວຽກງານການຄ້າ ຂອງສະຫະພາບເອີຣົບ ແກ່ ສປປ ລາວ ພາຍໃຕ້ແຜນງານເຊື່ອມໂຍງພາກພື້ນອາຊຽນ (ຫຼື ARISE Plus) ແມ່ນໄດ້ຮັບທຶນສະໜັບສະໜູນຈາກສະຫະພາບເອີຣົບ (EU). ມີຈຸດປະສົງເພື່ອປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຂະຫຍາຍຕົວທາງດ້ານເສດຖະກິດແບບກວມລວມ, ສ້າງການຟື້ນຟູຕໍ່ກັບການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ, ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງ ແລະ ສ້າງວຽກເຮັດງານ ທຳໃນ ສປປ ລາວ. ຕິດຕາມພວກເຮົາໄດ້ທີ່: https://www.intracen.org/arise-plus-laos/ https://www.facebook.com/groups/ariseplus/ ຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມ ກະລຸນາຕິດຕໍ່: ນາງ ໄກອຳພອນ ສິງຫາລາດ ສູນການຄ້າສາກົນ ທີ່ປຶກສາດ້ານວຽກງານສື່ສານ E: Ksinghalath@intracen.org T: +61 426 474 909

1 of 5

ຂ່າວສານ

02 ມິຖຸນາ 2021

ກອງປະຊຸມລະດັບຊາດກ່ຽວກັບລະບົບສະບຽງອາຫານ 2021 - ຮ່ວມມືກັນເພື່ອສ້າງລະບົບສະບຽງອາຫານທີ່ຍືນຍົງ

ເພື່ອເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງ ແຜນງານ 10 ປີໃນການບັນລຸ ປພຍ ພາຍໃນປີ 2030, ກອງປະຊຸມສຸດຍອດລະບົບສະບຽງອາຫານ 2021 ແມ່ນແນໃສ່ສ້າງລະບົບສະບຽງອາຫານໃນອະນາຄົດໃນທົ່ວໂລກໃຫ້ມີຄວາມຍືນຍົງ ແລະ ທັງຍັງຈຸດປະກາຍວິທີທາງໃນການໄປເຖິງເປົ້າໝາຍດັ່ງກ່າວນຳອີກ. ທ່ານ Nasar Hayat, ຜູ້ຕາງໜ້າອົງການ FAO, ໄດ້ແບ່ງປັນວ່າ ລະບົບສະບຽງອາຫານ ແມ່ນການສ້າງຄວາມກ້າວໜ້າທີ່ສອດຄ່ອງ ແລະ ກວມລວມກັບການບັນລຸວິໄສທັດຂອງ ວາລະການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ 2030. ມັນແມ່ນວຽກງານທີ່ກວມເອົາຫຼາຍຂະແໜງການ ແລະ ຄູ່ຮ່ວມງານທຸກຝ່າຍໃນລະບົບ - ນັບຕັ້ງແຕ່ການປູກຝັງໄປຈົນເຖິງການວາງແຜນ. “ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນ ເພື່ອສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ ລະບົບສະບຽງອາຫານ ໃນທຸກລະດັບ ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ”, ທ່ານ Nasar ກ່າວ. ເພື່ອເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງ ແຜນງານ 10 ປີໃນການບັນລຸ ປພຍ ພາຍໃນປີ 2030, ກອງປະຊຸມສຸດຍອດລະບົບສະບຽງອາຫານ 2021 ແມ່ນແນໃສ່ສ້າງລະບົບສະບຽງອາຫານໃນອະນາຄົດໃນທົ່ວໂລກໃຫ້ມີຄວາມຍືນຍົງ ແລະ ທັງຍັງຈຸດປະກາຍວິທີທາງໃນການໄປເຖິງເປົ້າໝາຍດັ່ງກ່າວນຳອີກ. ທ່ານ Nasar Hayat, ຜູ້ຕາງໜ້າອົງການ FAO, ໄດ້ແບ່ງປັນວ່າ ລະບົບສະບຽງອາຫານ ແມ່ນການສ້າງຄວາມກ້າວໜ້າທີ່ສອດຄ່ອງ ແລະ ກວມລວມກັບການບັນລຸວິໄສທັດຂອງ ວາລະການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ 2030. ມັນແມ່ນວຽກງານທີ່ກວມເອົາຫຼາຍຂະແໜງການ ແລະ ຄູ່ຮ່ວມງານທຸກຝ່າຍໃນລະບົບ - ນັບຕັ້ງແຕ່ການປູກຝັງໄປຈົນເຖິງການວາງແຜນ. “ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນ ເພື່ອສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ ລະບົບສະບຽງອາຫານ ໃນທຸກລະດັບ ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ”, ທ່ານ Nasar ກ່າວ. ໃນລະຫວ່າງກອງປະຊຸມລະດັບຊາດນີ້, ພະນະທ່ານ ປອ. ເພັດ ພົມພິພັກ, ລັດຖະມົນຕີກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້, ໄດ້ເນັ້ນໜັກວ່າ “ກອງປະຊຸມລະດັບຊາດກ່ຽວກັບລະບົບສະບຽງອາຫານ ໃນຄັ້ງນີ້ແມ່ນບາດກ້າວເລີ່ມຕົ້ນທີ່ສຳຄັນໃນການລວບລວມເອົາຂະແໜງການລັດໃນທຸກລະດັບ, ຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາ, ອົງການຈັດຕັ້ງທາງສັງຄົມ, ອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ບໍ່ສັງກັດລັດຖະບານ ແລະ ພາກເອກະຊົນ ເພື່ອມາຮ່ວມກັນປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບລະບົບສະບຽງອາຫານໃນ ສປປ ລາວ ແລະ ເພື່ອຕົກລົງເປັນເອກະພາບກັນດ້ານທິດທາງໃນການບັນລຸ ປພຍ 1 ແລະ ປພຍ 2.” ທ່ານລັດຖະມົນຕີຍັງໄດ້ເນັ້ນໜັກວ່າກອງປະຊຸມພາຍໃຕ້ຫົວຂໍ້ຫຼັກໃນຄັ້ງນີ້ຍັງສອດຄ່ອງກັບບຸລິມະສິດແຫ່ງຊາດຂອງ ສປປ ລາວ ທີ່ສະທ້ອນຜ່ານ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມແຫ່ງຊາດ (NSEDP) ແລະ ຍຸດທະສາດການພັດທະນາກະສິກຳ (ADS). ໃນຊ່ວງຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ສປປ ລາວ ໄດ້ສ້າງຄວາມຄືບໜ້າຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ກັບ ປພຍ ແລະ ການສ້າງລະບົບສະບຽງອາຫານໃຫ້ມີຄວາມຍືນຍົງຂຶ້ນຕື່ມ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ສປປ ລາວ ຕ້ອງໄດ້ປະເຊີນກັບບັນຫາທ້າທາຍຫຼາຍປະການ ແລະ ຍັງມີຄວາມອ່ອນໄຫວຕໍ່ການປ່ຽນແປງດ້ານສະພາບອາກາດຢູ່ກໍ່ຕາມ, ລັດຖະບານກໍ່ໄດ້ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຫຼາຍນະໂຍບາຍ ແລະ ກອບວຽກ ທີ່ຊ່ວຍສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເອື້ອອຳນວຍຕໍ່ການສ້າງລະບົບສະບຽງອາຫານໃຫ້ມີຄວາມຍືນຍົງຂຶ້ນຕື່ມໃນ ສປປ ລາວ. ທ່ານນາງ ຊາຣາ ເຊັກເກນເນສ, ຜູ້ປະສານງານອົງການ ສປຊ ປະຈຳ ສປປ ລາວ, ໄດ້ເນັ້ນຢ້ຳເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງກອງປະຊຸມລະດັບຊາດໃນຄັ້ງນີ້, ໂດຍເນັ້ນໜັກໃສ່ການຮ່ວມມືກັນໃນຂັ້ນຕອນນີ້ ແລະ ຄວາມເປັນໄປໄດ້ໃນການເລັ່ງລັດຄວາມຄືບໜ້າຂອງ ປພຍ ໃນ ລາວ, “4 ຫົວຂໍ້ຫຼັກຂອງການປຶກສາຫາລືໃນຄັ້ງນີ້ແມ່ນສ່ວນເສີມທີ່ດີຕໍ່ກອບວຽກ ‘5P’ ຂອງ ປພຍ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບປະຊາຊົນ, ໂລກ, ຄວາມຈະເລີນຮູ່ງເຮືອງ, ສັນຕິພາບ ແລະ ການເປັນຄູ່ຮ່ວມມື. ທັງສອງກອບວຽກແມ່ນມີຄວາມກ່ຽວພັນກັນ, ແລະ ບໍ່ແມ່ນກຸ່ມເປົ້າໝາຍທີ່ແຍກຈາກກັນ, ທັງຍັງສົ່ງເສີມກັນເປັນຢ່າງດີ. ໃນດ້ານກອງປະຊຸມລະດັບຊາດນີ້, ເປົ້າໝາຍຂອງພວກເຮົາແມ່ນເພື່ອດັດປັບຈຸດປະສົງຂອງແຕ່ລະຫົວຂໍ້ໃຫ້ມີຄວາມດຸ່ນດ່ຽງກັນ ແລະ ຊອກຫາຊ່ອງທາງທີ່ດີທີ່ສຸດໃນການກ້າວໄປທາງໜ້າ ເພື່ອສ້າງລະບົບສະບຽງອາຫານໃນ ສປປ ລາວ ໃຫ້ມີຄວາມຍືຶນຍົງຂຶ້ນຕື່ມ. ຂັ້ນຕອນນີ້ແມ່ນສົ່ງເສີມຄວາມກວມລວມ, ການປຶກສາຫາລືກັນ ແລະ ການຮ່ວມມື ພ້ອມທັງຍັງສອດຄ່ອງກັບ ຂອບການຮ່ວມມືລະຫວ່າງ ສປປ ລາວ-ສປຊ ຄັ້ງໃໝ່, ໂດຍສະເພາະດ້ານວິທີການທີ່ເອົາປະຊາຊົນເປັນແກນກາງ ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ພວກເຮົາທຸກຄົນພ້ອມກັນກ້າວໄປໃນຊ່ວງໄລຍະທີ່ສຳຄັນຂອງການພັດທະນາປະເທດ.” ໃນລະຫວ່າງກອງປະຊຸມ, ຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມໄດ້ສົນທະນາ ແລະ ຕົກລົງເປັນເອກະພາບກັນກ່ຽວກັບທິດທາງກ້າວໄປທາງໜ້າ, ການສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງດ້ານຄຳໝັ້ນສັນຍາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບທິດທາງແຫ່ງຊາດໃນການສ້າງລະບົບສະບຽງອາຫານໃນ ສປປ ລາວ ໃຫ້ມີຄວາມຍືນຍົງຂຶ້ນຕື່ມ. ບົດລາຍງານລວມດ້ານການດຳເນີນງານຈະຖືກນຳສະເໜີໂດຍຄະນະຈັດຕັ້ງກອງປະຊຸມລະດັບຊາດໃຫ້ແກ່ ຄະນະກະກຽມກອງປະຊຸມສຸດຍອດ ຢູ່ ໂຣມ ໃນເດືອນກໍລະກົດ ກ່ອນຈະສົ່ງຕໍ່ໃຫ້ ກອງປະຊຸມສຸດຍອດລະດັບໂລກ ພາຍໃຕ້ຂອບຂອງ ກອງປະຊຸມສະມັດຊາໃຫຍ່ ສປຊ ທີ່ຈະຖືກຈັດຂຶ້ນໃນເດືອນກັນຍາ 2021.

1 of 5

View all